ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی درپی به ازای خروج خط در سیستم-های قدرت بوسیله روش تئوری اطلاعات و توابع پایه ای شعاعی

در این مقاله، ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی درپی ناشی از خروج خط انتقال در سیستم قدرت مورد بررسی قرار گرفته است. خطوط انتقال باتوجه به تعدد آن ها در سیستم قدرت نسبت به سایر تجهیزات، بیشتر مستعد خروج ناشی از حادثه و آغازگری حوادث پی درپی می باشند. بنابراین مهم ترین دغدغه در راستای جلوگیری از رخداد حوادث پی درپی ناشی از خروج خط، تعیین پتانسیل رخداد حوادث پی درپی ناشی از خروج خط بوسیله مرکز کنترل سیستم قدرت [1] (PSCC) می باشد. از آنجا که PSCC فقط می تواند به متغیرهای بهره برداری سیستم قدرت دسترسی داشته باشد، جهت تعیین پتانسیل حوادث پی درپی باید روشی مبتنی بر متغیرهای بهره برداری ارایه شود. با توجه به تعداد زیاد متغیرهای بهره برداری در سیستم قدرت، استفاده از کلیه متغیرها برای برآورد پتانسیل یک خط خاص باتوجه به محدودیت در وسایل اندازه گیری و ارتباطی مورد نیاز، میسر نیست. بنابراین، شناسایی متغیرهای بهره برداری برجسته جهت تعیین پتانسیل رخداد حوادث پی درپی ناشی از خروج خط دارای اولویت می باشد. از اینرو، در این مقاله از روش های مبتنی بر تیوری اطلاعات متقابل جهت شناسایی و انتخاب متغیرهای بهره برداری برجسته استفاده شده است. نهایتا جهت ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی درپی ناشی از خروج هر خط، با استفاده از متغیرهای بهره برداری برجسته و تابع پایه ای شعاعی [2] (RBF) یک معادله مرزی مبتنی بر روش حداقل مربعات خطا [3] (LSE) تشکیل می شود. بنابراین، PSCC با استفاده از متغیرهای بهره برداری برجسته و معادله مرزی ایجادشده قادر خواهد بود تا در هر نقطه کار از سیستم قدرت به ارزیابی پتانسیل رخداد حوادث پی درپی ناشی از خروج هر خط بپردازد. روش پیشنهادی روی خطوط سیستم قدرت استاندارد 39 باس و 118 باس پیاده سازی شده و نتایج مطلوبی نیز بدست آمده است.