سنجش میزان آسیب پذیری سکونتگاه های شهری در مخاطرات محیطی در جهت حرکت به سمت شهرهای پایدار(مطالعه موردی: سکونتگاه های سنتی دزفول و بروجرد)

امنیت در سکونتگاه های سنتی و قدیمی به خاطر شرایط ویژهی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی که دارند از جایگاه منحصر به فردی برخوردار است به طوری که کمبود و یا عدم امنیت در سکونتگاه های سنتی و قدیمی سبب وجود مشکلات جبرانناپذیری در بافت و محلات شهری میشود. یکی از مهمترین عوامل بهبود و ارتقای امنیت محیطی شناخت ساختار و درکفضایی محیط است. یکی از اصلیترین روش ها برای شناخت ساختار فضایی محیط، نظریه ی پیکره بندی فضایی و روش آن یعنی نحو فضاست. هدف اصلی این پژوهش شناخت امنیت در سکونتگاه های سنتی و قدیمی دزفول و بروجرد و مشخص شدن تفاوتهای آنهاست. روش انجام این پژوهش تحلیلی-تفسیری است که در آن تلاش شده تا با استفاده از پارامترهای پیکرهبندی فضایی که عبارتند از: همپیوندی کلان، همپیوندیمحلی، عمق، اتصال و کنترل و تهیهی نقشه های آنها به وسیلهی نرم افزار اسپیسسینتکس که نرم افزار تخصصی نحو فضاست، امنیت محیطی در سکونتگاه های سنتی در دزفول و بروجرد را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهد. پس از آنالیز پیکرهبندی فضایی محلات به وسیله ی نرم افزار اسپیسسینتکس نتایج این پژوهش نشان میدهد که امنیت محیطی در سکونتگاه های سنتی و قدیمی بروجرد به دلیل وجود خوانایی، انسجامفضایی و نفوذپذیری به مراتب بیشتر از سکونتگاه های سنتی دزفول میباشد.