صورت بندی نقد هنرهای تجسمی در دهه 1390 در ایران

بسیاری از پژوهشگران، همه انواع نوشته های انتقادی و پژوهشی را تحت عنوان «نقد هنری» یا «نقد تجسمی» در نظر میگیرند. مقاله حاضر بر اساس چنین تعریفی از نقد، به صورتبندی «نقد هنرهای تجسمی» در مطبوعات ایران در دهه 1390 شمسی پرداخته است. پژوهش ها نشان می دهد، چهار رسانه متفاوت برای انتشار نقدها وجود دارد که شامل 1 - نشریات دانشگاهی 2- نشریات تخصصی 3- مطبوعات و 4- فضای مجازی است. هدف اصلی پژوهش حاضر، یافتن مهم ترین ویژگی ها و مولفه های «نقد تجسمی» در هریک از چهار محمل فوق و مقایسه آنهاست. این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که متون منتشرشده در رسانه های مذکور در دوره مورد مطالعه بر اساس ساختار، فرم، لحن و رویکردهای محتوایی، چگونه صورت بندی میشود. برای دستیابی به هدف مزبور از ابزار کدگذاری ساختاری به مثابه روشی برای مقوله بندی و تحلیل داده های کیفی استفاده شده است. جامعه آماری و انتخاب نمونه ها نیز به شیوه نمونه گیری هدفمند از میان نشریات دانشگاهی هنر، نشریات تخصصی، نشریات عمومی و فضای مجازی یا شبکه های اجتماعی آنلاین گردآوری شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان گفت هریک از چهار رسانه ی محل انتشار «نقدهای تجسمی»، رابطه معناداری با لحن، ساختار و رویکرد محتوایی متون منتشرشده در این رسانه ها دارد.