طراحی و تدوین الگوی داده های شاخص در بانک اطلاعاتی برنامه ریزی مسکن شهری ایران

این پژوهش با هدف طراحی الگویی برای داده های شاخص در بانک اطلاعاتی برنامه ریزی مسکن شهری ایران اجرا شده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت روش، ترکیبی از روش های کیفی با رویکرد دلفی و کمی و به ‎صورت پیمایشی تحلیلی است. نخست از روش فراترکیب و مطالعه پژوهش های پیشین، شاخص ها و مقوله های مدنظر شناسایی و با دو دوره اجرای دلفی تایید شدند. بخش کمی، در جامعه 167 نفری کارشناسان و مدیران مسکن اجرا شد. ابزار پژوهش در بخش فراترکیب، سیاهه وارسی و در بخش دلفی و کمی، پرسش‎نامه بود. به منظور تجزیه وتحلیل کمی آمار توصیفی و استنباطی، از نرم افزار اس‎پی ‎اس‎اس و برای آزمون مدل نظری، از روش مدل سازی معادلات ساختاری با تحلیل عاملی تاییدی در نرم افزار آموس استفاده شد. در این پژوهش، عوامل موثر بر برنامه‏ ریزی مسکن و مقوله ‏های مرتبط به آنها دسته ‎بندی و ارایه شده است. در این دسته بندی، عامل مسکن و زیرساخت با 7 مقوله، عامل اقتصاد مسکن با 10 مقوله، عامل مسکن حمایتی با دو مقوله و زمین مشخص شده است. الگوی مفهومی و نهایی پژوهش نشان می‎دهد که داده های شاخص های شناسایی شده، در برنامه ریزی مسکن اهمیت زیادی دارند. بر اساس نتایج، تاثیر هر یک از متغیرها بر برنامه ریزی مسکن تایید شد؛ در این میان، تاثیرگذارترین متغیر، اقتصاد مسکن و کم ‎تاثیرترین آن، مسکن حمایتی بود. با ایجاد بانک اطلاعاتی یا سامانه ای نظام‎مند بر اساس الگوی ارایه شده برای برنامه ریزی مسکن شهری ایران و استفاده از آن، می‎توان ضمن درک وضعیت موجود مسکن، برای برنامه‏ ریزی آن، سیاست ‏گذاری بهتری انجام داد.