واکنش های رفتاری جوجه های تازه تفریخ شده به تزریق ملاتونین، متوکاربامول و گلوکز تحت استرس حمل و نقل

این تحقیق به منظور بررسی اثرات تزریق زیر جلدی سالین(5/0 پرنده/ میلی لیتر)، ملاتونین(500 پرنده/ میکروگرم)، متوکاربامول(10 پرنده/ میلیگرم) و گلوکز(200، 300 ، 400 پرنده/ میلیگرم) روی واکنش های رفتاری جوجه های تازه تفریخ شده تحت استرس حمل و نقل جاده ای در مسافت 300، 600، 900 و 1200 کیلومتر، با روش آزمون خی-دو ناپارامتری با استفاده از 700 جوجه ی گوشتی اجرا شد. نه خصوصیت رفتاری بالقوه ی جوجه ها در سه گروه شامل رفتارهای منفعلانه(خوابیدن به پهلو، خوابیدن روی سینه، نشستن و ایستادن)، رفتارهای فعالانه (پریدن، نوک زدن به خود، نوک زدن به اشیاء و نوک زدن به پرندگان دیگر) و رفتار جیک جیک کردن تقسیم بندی شد. نتایج نشان داد که تزریق ملاتونین و متوکاربامول رفتارهای منفعلانه ی جوجه ها را در مسافت 300 کیلومتر به طور معنی داری افزایش داد (05/0>P). به استثنای مسافت 600 کیلومتر، رفتار ایستادن در پرندگان تزریق شده با گلوکز و ملاتونین افزایش معنی داری نشان داد (05/0>P). دوزهای ملاتونین، متوکاربامول و گلوکز مورد استفاده در این مطالعه بر رفتارهای فعال جوجه ها در مسافت های مورد مطالعه تاثیر نداشت. رفتار جیک جیک کردن پرندگان نیز فقط در 300 کیلومتر اول به وسیله ی گلوکز کاهش معنی داری نشان داد (05/0>P)، در حالی که هیچ تزریق دیگری بالاتر از 300 کیلومتر روی این پارامتر رفتاری موثر نبود. بطور کلی در این پژوهش القاء اثرات آرامبخشی ملاتونین و متوکاربامول از طریق افزایش رفتارهای منفعلانه (خوابیدن و نشستن) و اثرات آرامبخشی گلوکز از طریق کاهش رفتار جیک جیک کردن در بخش اول مسافت پیمایش شده مشاهده شد. با این حال توصیف دقیق اثرات این ترکیبات نیازمند تحقیقات بیشتری است.