تاثیر پیاده روی طولانی مدت (کوچ) بر وزن بدن، متابولیت‎های خون و برخی آنزیم‎های مرتبط با متابولیسم در میش ‎های دنبه ‎دار

در جوامع عشایری دام ها برای دستیابی به علوفه و استفاده بهینه از مراتع، به مناطق دیگر کوچ داده می شوند. پیاده‎ روی طولانی‎ مدت و همچنین کاهش دسترسی به خوراک در طول مسیر ممکن است اثرات نامطلوبی در دام ایجاد نمایند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات فیزیولوژیک و پاسخ‎های متابولیسمی میش های دنبه ‎دار در طول روند کوچ عشایری آن‏ها بود. بدین منظور، 25 راس میش نژاد لری بختیاری با میانگین سنی 4/0±6/3 سال، از یک گله عشایری کوچ‎رو انتخاب شد. میش‏ها مسافت150 کیلومتری را در مدت زمان سه شبانه روز به صورت پیاده روی طی نمودند. تغذیه میش‎ها در طی کوچ، محدود به مراتع و علوفه های خشک در طول مسیر بود. وزن کشی و خون گیری در ساعات اولیه صبح قبل و بعد از کوچ انجام شد. فراسنجه‎های خونی مرتبط با متابولیسم انرژی با استفاده از کیت‎های تجاری و به روش فتومتری اندازه گیری شد. داده‏ها بر اساس رویه GLM نرم افزار SAS ارزیابی شد و به صورت Mean ± SE بیان شدند. نتایج حاکی از کاهش 5/4 درصدی میانگین وزن زنده دام ها بر اثر پیاده ‎روی بود (05/0>P). کلسترول کل تحت تاثیر پیاده ‎روی، کاهش معنی‏ داری نشان داد (05/0>P)، ولی میزان گلوکز خون تمایل به افزایش داشت (09/0 = P). کوچ بر سطح کراتینین خون تاثیر داشته و تمایل به کاهش داشت (07/0= P). بنابراین هرچند که پیاده ‎روی طولانی‎مدت باعث کاهش وزن زنده بدن میش‎ها شد، ولی تاثیر منفی محسوسی بر فراسنجه‎ های متابولیسمی آن‏ها نداشت. چنین استنباط می‎شود که گوسفندان دنبه ‎دار با این شرایط کوچ، نوعی سازگاری متابولیسمی پیدا کرده‎ اند و علت چنین سازگاری‎هایی را می توان به ذخایر چربی دنبه نسبت داد.