تاثیر تمرین تناوبی شدید بر آدروپین و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در بافت ریه در رت های پیر

با افزایش سن، اختلال عملکرد اندوتلیال که کلیدی برای به وجود آمدن آتروسکلروز و آغاز نارسایی قلبی- تنفسی در سالمندان است، افزایش می یابد. افزایش سن موجب افزایش کار تنفسی، تغییر حجم های عملکردی ریه و تنگی نفس می گردد. مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر تمرین تناوبی بر آدروپین و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) بافت ریه رت های نر مسن انجام شد.

این مطالعه به روش تجربی و بر روی 16 سر رت پیر (22 تا 24 ماه) انجام شد. رت ها به صورت تصادفی به گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین تناوبی شدید دویدن بر روی تردمیل با شدت 100-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، حیوانات با ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش شدند. بافت ریه بر روی یخ جدا و در 80- درجه سانتیگراد تا زمان آزمایش نگهداری گردید. قسمت رویی بدست آمده حاصل از هموژنیزاسیون بافت ریه برای تعیین آدروپین و VEGF مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون تی مستقل برای تعیین تفاوت بین گروه ها استفاده شد (05/0<p).

فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و آدروپین در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل (001/0=P) افزایش معناداری یافت.

به طور کلی، تمرین تناوبی شدید باعث افزایش میزان فاکتور آنژیوژنز VEGF و آدروپین در رت های نر مسن می گردد.