رسم الخط مصحف عثمانی در ترازوی نقد (بخش پایانی)

در شماره قبلی فصلنامه ره آورد نور، بخش اول مقاله را با محورهای ذیل ارایه کردیم:1. تبیین اهمیت و ضرورت نشر مصحف با رسم املایی؛
2. نگاهی کوتاه به تاریخ کتابت مصحف در پنج عنوان: «معرفی رسم مصحف عثمانی»، «توحید مصاحف»، «به‌کارگیری انواع خطوط کوفی، ثلث و نسخ در کتابت مصحف از ابتدا تاکنون»، «توقیفی و یا اجتهادی بودن رسم الخط مصحف عثمانی» و «رابطه رسم الخط با اختلاف قرایات»؛
3. توجیهات ذکرشده از جانب طرف‌داران توقیفی بودن رسم مصحف عثمانی در خصوص «حروف زاید» و «حروف حذف‌شده» در مصحف عثمانی و پاسخ به آنها؛
4. بررسی مصداقی رسم مصحف عثمانی؛ مصادیقی چون: رسم همزه آخر واژه، بیان پایه های همزه، چسبیدگی‌های نادرست، جداسازی های بی مورد، هماهنگ سازی تای مربوطه و مبسوطه، قاعده نگارش حروف زاید، شیوه کتابت صاد و سین، ابدال، شکل نگارش الف آخر کلمه.
اکنون در بخش دوم مقاله، به ادامه بررسی مصداقی رسم مصحف عثمانی می پردازیم؛ مصادیقی چون: تبیین قاعده حذف حروف و انواع همزه ها، حذف یکی از دو حرف مشابه، حذف واو جمع، حذف واو و یاء اصلی کلمه هنگام التقاء ساکنین، حذف یاء آخر کلمه، حذف یاء مضاف‌الیه در منادا، مواضع حذف همزه ابن و نگارش برخی کلمات قرآنی بر اساس رسم‌الخط املایی کنونی، شامل: «حذف الف بسمله، حذف لام در برخی کلمات، حذف الف در بعضی کلمات خاص و حذف واو زاید در برخی کلمات»، از جمله آنهاست.