ضرورت ها و الزامات نقد زیست محیطی با نگاهی به کاستی های آن در مقالات ایرانی

نقد زیست محیطی که در واکنش به بحران زیست محیطی به وجود آمد، منشا بسیاری از معضلات زیست محیطی را در ریشه های فرهنگی آن جستجو می کند و با پل زدن بین علم و فرهنگ سعی دارد روند روبه رشد بحران زیست محیطی را متوقف یا کند کند. این نقد در دهه اخیر مورد توجه پژوهشگران ایرانی قرار گرفته است، اما به نظر می رسد که هنوز این نوع تحقیقات در ایران با استانداردهای جهانی فاصله دارد. این نقد به علت ارتباط با مسایل سیاسی و اقتصادی و بسیاری از پیچیدگی های دیگر ظرفیت های خاص خود را دارد، اما از آنجا که در ایران به بسترها و مسایل اساسی آن کمتر توجه می شود بیشتر حالت تزیینی پیدا کرده و چندان به اصول و ابعاد مختلف آن توجه نشده است. در پژوهش حاضر به منظور نزدیک کردن اصول این نقد در ایران به مفاهیم جهانی آن، با مرور آراء نظریه پردازان برجسته جهانی و ارزیابی تعدادی از مقالات منتشرشده در ایران در زمینه نقد بوم گرا تلاش می شود مشکلات و نواقص این نقد و نقاط قوت و ضعف آن واکاوی شود. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که عدم شناخت صحیح مفهوم بوم نقد و محیط زیست، بی توجهی به ارزش وجایگاه ذاتی جهان غیرانسانی فارغ از نگاه انسان مدارانه، نادیده گرفتن جنبه های میان رشته ای نقد بوم گرا، کمرنگ بودن بعد عمل گرایانه و کاربردی نقدها و انتخاب نادرست آثار برای این نقد، بخشی از مشکلاتی است که در ایران متوجه نقد زیست محیطی است.