واکاوی شاخص ها و امکان سنجی توسعه روستای هوشمند (نمونه مورد مطالعه: روستای آورگان)

با وجود کاهش شدید جمعیت روستایی، اما هنوز حدود 47% از جمعیت جهان در نواحی روستایی زندگی می کنند. روستاهایی که عموما در شرایط فقر و توسعه‌نیافتگی قرار دارند. این درحالی است که روستاها از جنبه‌های مختلف دارای توانمندی‌هایی بوده که می توانند در تحقق توسعه ملی نقش اساسی ایفا نمایند. از نگاهی دیگر اندیشه‌های توسعه بعد از انقلاب تکنولوژی و بویژه در دهه اخیر به سمت فناوری‌های نوین و بویژه هوشمند متمایل شده‌اند و دیگر الگوهای سنتی پاسخگوی توسعه پایدار روستایی نخواهد بود. درواقع فضای جدیدی برای روستاها و مبتنی بر فناوری ایجاد گردید که از آن به‌عنوان «روستای هوشمند» نام برده می‌شود. در این پژوهش که از نوع کاربردی- بنیادی و روش آن توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر پیمایش است، سعی گردید با مطالعات کتابخانه‌ای و تدوین ادبیات و شاخصهای روستای هوشمند، به بررسی و امکان سنجی تحقق آنها به شیوه میدانی پرداخته شود. جامعه آماری شامل ساکنان روستای آورگان به تعداد 2041 نفر است که با کاربرد فرمول کوکران و تعدیل آن تعداد 280 نمونه به روش تصادفی مورد پرسشگری قرار گرفته‌اند. نتایج نشان داد که مهمترین شاخص‌های روستای هوشمند در زمینه های کشاورزی، صنعت، خدمات، آموزش، سلامت و... است. همچنین نتایج کاربرد آزمون تی. تک نمونه‌ای نشان داد که بهترین شرایط در روستای مورد مطالعه جهت توسعه روستای هوشمند در بعد «اقتصادی» و بدترین شرایط در بعد «نهادی» است. در بعد اقتصادی، شاخص «خدمات» (با میانگین 48/3) و در بعد نهادی، شاخص «برنامه‌ریزی» (با میانگین 11/2) به ترتیب بهترین و بدترین شرایط را دارا است.