بررسی زمانی- مکانی آلودگی دی اکسید نیتروژن در استان خوزستان با استفاده از سنجنده TROPOMI

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
مقدمه

استان خوزستان یکی از بزرگ ترین استان های صنعتی ایران با آلاینده های زیاد در هوا می باشد. یکی از آلاینده های اصلی هوا، دی اکسید نیتروژن (Nitrogen dioxide یا NO2) است که بررسی آن در سطح استان برای مدیران و برنامه ریزان، می تواند بسیار حایز اهمیت باشد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مکانی- زمانی آلاینده NO2 در استان خوزستان با استفاده از ماهواره سنتینل 5 [سنجنده TROPOspheric Monitoring Instrument (TROPOMI)] انجام شد.

روش ها:

ابتدا مقدار غلظت آلودگی NO2 تروپوسفری در هر ماه برآورد گردید. در مرحله بعد با استفاده از نرم افزار ArcMap، میانگین ماهانه از غلظت این آلاینده برای استان خوزستان به دست آمد. از طرف دیگر، موقعیت 100 صنعت مهم آلاینده هوا در استان خوزستان با استفاده از نقشه های Google Earth تهیه شد. در نهایت، شهرها و صنایع استان خوزستان به ترتیب میزان غلظت آلودگی NO2 تروپوسفری اولویت بندی گردید.

یافته ها:

مقادیر بیشینه غلظت NO2 به ترتیب در شهرهای باوی، اهواز، آبادان و ماهشهر مشاهده گردید. تراکم این گاز در شهرهای ایذه، لالی و باغ ملک کمترین مقادیر را به خود اختصاص داد. در ماه های سرد سال، غلظت این آلاینده در شهرهای خرمشهر و بندر ماهشهر بیشتر از ماه های گرم سال بود. همچنین، نتایج تجزیه و تحلیل آلودگی این آلاینده در صنایع نشان داد که بیشترین غلظت آن در صنایع پتروشیمی فارابی مشاهده گردید و در اولویت های بعدی، می توان به صنایع فولاد خوزستان و پتروشیمی غدیر و رازی اشاره نمود.

نتیجه گیری:

با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش، چنین می توان استنباط نمود که مناطق با غلظت بالای NO2 در استان خوزستان، مربوط به شهرهایی با تراکم جمعیت زیاد و فعالیت های صنعتی است.

زبان:
فارسی
صفحات:
87 تا 96
لینک کوتاه:
magiran.com/p2299198 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!