کاربرد رگرسیون ناپیوستگی در بررسی اثربخشی روش درمانی Lidcombe بر کاهش میزان شدت لکنت کودکان دبستانی: یک مطالعه مورد منفرد

در مطالعات مورد منفرد، بین مشاهدات خودهمبستگی وجود دارد که باعث نقض فرض استقلال مشاهدات می‏گردد. در رگرسیون ناپیوستگی، همبستگی بین مشاهدات در طول زمان و در مراحل مختلف درمانی (خط پایه، مداخله و...) مد نظر قرار می گیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه روش های دیداری و روش رگرسیون ناپیوستگی در بررسی اثربخشی روش درمانی Lidcombe بر کاهش میزان شدت لکنت کودکان دبستانی شهر اصفهان بود.

روش ها:

این مطالعه به روش مورد منفرد (طرح A-B-A) بر روی 4 کودک 9-7 ساله دارای لکنت انجام شد. روش درمانی Lidcombe به مدت 22 هفته اجرا گردید و اثربخشی آن بر ویژگی های گفتاری کودکان مورد ارزیابی قرار گرفت. شدت لکنت زبان توسط یک مقیاس عددی ارزیابی شد. به منظور تحلیل داده ها، از روش تحلیل دیداری، اندازه اثر و رگرسیون ناپیوستگی استفاده گردید.

یافته ها:

تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس تحلیل های دیداری و رگرسیون ناپیوستگی نشان داد که به دنبال مداخله، تغییرات معنی داری به صورت کاهش شدت هجاهای لکنت شده در اغلب شرکت کنندگان به وجود آمد. ضرایب رگرسیونی در تغییر فاز از مرحله درمانی به پیگیری معنی دار شد؛ به این معنی که برنامه درمانی Lidcombe در گذشت زمان و در تغییر فاز از مرحله درمانی به پیگیری موثر واقع شده است.

نتیجه گیری:

نتایج به دست آمده نشان دهنده تاثیر مثبت روش درمانی Lidcombe بر کاهش شدت لکنت کودکان می باشد و شواهد اولیه را جهت به کارگیری این روش برای درمان کودکان مبتلا به لکنت زبان فراهم می آورد.