ارزیابی تغییر کاربری زمین با سنجش از دور در سه دوره ی زمانی در آبخیز آبشوران کرمانشاه

یکی از چالش ها و موضوع های مهم در برنامه های آمایش سرزمین، رشد ساختاری شهرها در جهت های مختلف در گذر زمان است. تبدیل کردن آبخیز های برون شهری به شهری، منجر به پیداشدن چالش ها و دشواری های زیست محیطی در شهر شده است. مدیریت شهری نیازمند اطلاعات دقیق فضایی در زمان های متوالی است. فن آوری سنجش ازدور ممکن است کمک مهمی به شناسایی و یافتن تغییر کاربری زمین ها کند. هدف این پژوهش آشکارساختن تغییر کاربری زمین ها با به کاربردن تصویرهای سال 1370 و 1380 سنجنده ی تی ام ماهواره ی لندست 5 و تصویرهای 1397 سنجنده ی او ال آی ماهواره ی لندست 8 در دوره ‎ی زمانی 27 ساله در آبخیز آبشوران کرمانشاه است. پس از کارهای مرحله ی پیش پردازش، نقشه ی آشکارسازی تغییر با طبقه بندی نظارت شده در نرم افزار انوی 5.3  با دقت پذیرفتنی تهیه شد. نتیجه ها نشان می دهد که در سال های 1370 تا 1397 نزدیک به 1/17 % از زمین های مرتعی و کشاورزی کم شد، و مساحت زمین های شهری و مسکونی از 5/92 % به 17/19% از کل رسید. بیش ترین تغییر کاربری در زمین های شهری و مسکونی بود. این روی داد ممکن است با افزایش دادن سطح های نفوذ ناپذیر، علاوه بر اثرهای منفی بر منابع طبیعی، سبب افزایش یافتن آسیب های طبیعی مانند سیل شود.