بررسی عدالت مکانی در دسترسی به شبکه حمل و نقل ریلی درون شهری با استفاده از ضریب جینی و منحنی لورنز تا افق 1410 (منطقه مورد مطالعه: شهر اصفهان)

یکی از مهمترین مدهای حمل و نقل عمومی،  شبکه حمل و نقل مترو می باشد که تاثیر بسزایی در کاهش ترافیک و آلودگی هوا دارد. از سوی دیگر با توجه به هزینه های سرسام آور راه اندازی شبکه مترو، توسعه مرحله به مرحله با بهره برداری از یک خط و اجرای خطوط دیگر توسط مدیران شهری مورد توجه می باشد. لذا هدف از این تحقیق بررسی میزان دسترسی به شبکه مترو اصفهان در افق 1410 با رویکرد عدالت مکانی از دو جنبه افقی و عمودی در 5 طبقه اجتماعی با استفاده از شاخص های ضریب جینی،  منحنی لورنز، شاخص سطح سرویس (عرضه) حمل و نقل همگانی و دسترسی می باشد. آنچه  این تحقیق را از سایر تحقیق های مشابه متمایز می نماید بررسی وضعیت دسترسی به شبکه هریک از خطوط مترو و در نهایت تمامی خطوط و برآورد رشد جمعیت تا افق 1410 می باشد، که نقش بسزایی در تصمیم گیری برنامه ریزان شهری جهت توسعه سایر مدهای حمل و نقل شهری ایفا می نماید. نتایج این تحقیق نشان داد که ضرایب جینی در دسترسی به شبکه مترو در شهر اصفهان در بررسی عدالت افقی از عدالت عمودی بیشتر بوده که نشان از بی عدالتی زیاد در توزیع دسترسی گروهای حساس و نیازمند اجتماعی  به شبکه مترو وجود دارد. به طوری که ضریب جینی در دسترسی شهروندان به کلیه خطوط در عدالت افقی برابر با 0.42 و در عدالت عمودی در 5 طبقه شامل افراد بالای 60 سال، زیر 15 سال، فاقد ماشین شخصی، مهاجرین، خانوارهای با مساحت سکونت کمتر از 50 متر مربع به ترتیب  0.45، 0.49، 0.5، 0.54 و 0.6  این می باشد.