عوامل مرتبط با مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان بیمارستان قائم مشهد: یک مطالعه مورد- شاهدی

مقدمه :

نوزاد موجود آسیب پذیری است که مرگ وی تحت تاثیر دوره ی جنینی و همچنین، عواملی در حین و پس از زایمان قرار دارد. اولین قدم در راه کاهش میزان مرگ و میر نوزادان، شناسایی علل مرتبط با آن است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی علل مرگ و میر نوزادان در بیمارستان قایم مشهد انجام شد.

پژوهش حاضر، یک مطالعه ی مورد- شاهد بود. مطالعه بر روی نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان (Neonatal intensive care unit یا NICU) بیمارستان قایم مشهد طی سال های 95-1390 شامل 448 نوزاد فوت شده (گروه مورد) و 448 نوزاد ترخیص شده (گروه شاهد) انجام شد. داده ها توسط پژوهشگر آموزش دیده از طریق مطالعه ی پرونده ی نوزادان، تکمیل گردید. واکاوی داده ها با استفاده از از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 در سطح معنی داری 050/0> P انجام شد.

از بین نوزادان بستری در NICU، 7/53 درصد پسر و 3/46 درصد دختر با میانگین سنی 06/6 ± 80/16 روز بودند. مدل Logistic regression نشان داد که Apgar دقیقه ی اول کمتر از 6 (91/2 = Odds ratio یا OR)، وجود آسفیکسی (64/2 = OR)، سپسیس (41/2 = OR) و سندرم زجر تنفسی (13/8 = OR) باعث افزایش شانس فوت نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه و افزایش سن نوزاد باعث کاهش شانس فوت نوزادان شده است. متغیرهای جنس نوزاد و نوع زایمان نیز ارتباط معنی داری را نشان نداد

بر اساس نتایج این مطالعه، آسفیکسی، سپسیس، سندرم زجر تنفسی، آپگار پایین و وزن پایین هنگام تولد از شایع ترین علل مرگ نوزدان بودند.