شناسایی جایگاه آموزش در فرآیند گرایش مردم به ورزش همگانی

ورزش همگانی شکلی از فعالیتهای جسمی است که موجب ارتقاء فیزیکی، روانی و اجتماعی فرد می‫شود. هدف از تحقیق حاضر شناسایی جایگاه آموزش در فرآیند گرایش مردم به ورزش همگانی بود.
 

این تحقیق توصیفی و از لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری کلیه اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی، روسای فدراسیون ها، مدیران کل ورزش و جوانان استان ها، کارشناسان عالی وزارت ورزش و جوانان بودند (343=N). به شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه ای و بر اساس جدول مورگان، تعداد 181 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که تعداد 135 پرسشنامه قابلیت تحلیل داشت. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (83/0=α). تحلیل داده ها به وسیله آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین) و آمار استنباطی (آزمون های آماری کلموگروف- اسمیرنوف (k-S)، تی تک نمونه ای و آزمون فریدمن) و با بهره گیری از نرم‫افزار آماری SPSS-23 صورت گرفت.

نتایج نشان داد که متغیرهای آگاهی (01/0=p، 03/20=t)، جذابیت (01/0=p، 77/61=t)، تعلق (01/0=p، 21/17=t)، وفاداری (01/0=p، 36/22=t) و آموزش (01/0=p، 69/36=t) در گرایش افراد به ورزش همگانی نقش معنی داری دارند. همچنین مشخص شد که عوامل موثر بر گرایش افراد به ورزش همگانی به ترتیب شامل مولفه جذابیت (میانگین رتبه: 43/4)، آموزش (میانگین رتبه: 00/3)، وفاداری (میانگین رتبه: 91/2)، تعلق (میانگین رتبه: 41/2) و آگاهی (میانگین رتبه: 26/2) می باشد. علاوه بر این مشخص شد که با افزایش تحصیلات، جایگاه آموزش در گرایش مردم به ورزش همگانی کمرنگ‍تر می‍شود.

با توجه به نقش آموزش در گرایش افراد به ورزش همگانی پیشنهاد می شود، متولیان ورزش همگانی کشور با تولید برنامه های آموزشی در صدا و سیما و نیز استخدام مربیان ورزش برای محلات، بستر آموزش ورزش همگانی را برای اقشار مختلف جامعه فراهم نمایند.