اثر کربن فعال بر فرآسنجه های تخمیری و پذیری جیره غذایی آلوده با آفلاتوکسینB1 با استفاده از میکروارگانیسم های جدا شده از شکمبه در شرایط برون تنی

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر گذاری کربن فعال بر کاهش اثرات منفی آفلاتوکسین بر تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی جیره غذایی انجام گرفت. آزمایش با فرض امکان کاهش اثرات منفی آفلاتوکسین به واسطه کربن فعال در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار در هر تیمار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه + متانول ، 3- جیره غذایی آلوده با متانول حاوی آفلاتوکسین به میزان 800 نانوگرم در میلی لیتر مایع شکمبه، 4- جیره غذایی آلوده با آفلاتوکسین + هفت میلی گرم کربن فعال در 200 میلی گرم خوراک، 5- جیره غذایی آلوده با آفلاتوکسین + 75 میلی گرم کربن فعال در 200 میلی گرم خوراک، 6- جیره غذایی آلوده با آفلاتوکسین + 150 میلی گرم کربن فعال در 200 میلی گرم خوراک بودند. برای اندازه گیری میزان تولید گاز و قابلیت هضم، از شیشه های با حجم 100 میلی لیتر به روش کشت ثابت استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمار آفلاتوکسین سبب کاهش معنی داری در تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و آلی شد و با اضافه کردن سطوح مختلف کربن فعال، تولید گاز و قابلیت هضم ماده خشک و آلی افزایش یافت. غلظت نیتروژن آمونیاکی در گروه آفلاتوکسین حداکثر بود و با افزودن سطوح افزایشی کربن فعال غلظت آن کاهش یافت. عامل تفکیک، تولید توده زنده میکروبی و بازده تولید توده زنده میکروبی به طور مشخص در گروه آفلاتوکسین کمترین مقدار بود و با افزودن کربن فعال، افزایش یافتند. می توان نتیجه گرفت کربن فعال به عنوان توکسین بایندر عمل کرده و قادر است اثرات منفی آفلاتوکسین بر تخمیر شکمبه ای را کاهش دهد.