حضور و سرنوشت آلاینده های نوپدید 17 بتا استرادیول و تستوسترون در فاضلاب و پساب بیمارستانی: تاثیر فرآیندهای لجن فعال و کلریناسیون

هدف :

اتحادیه ی  اروپا در سال  2015، هورمون های استروژنی را در فهرست ترکیبات  با احتمال خطر واقعی برای موجودات زنده قرار داده و بر نیاز به تحقیقات محیطی تاکید نموده است. تعیین حضور و تاثیر فرایندهای لجن فعال و کلریناسیون بر سرنوشت هورمون های استروییدی 17 بتا استرادیول و تستوسترون در فاضلاب بیمارستانی، هدف این مطالعه بوده است.

در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، برای هر هورمون، 18 نمونه از نقاط مختلف تصفیه خانه ی با مقیاس واقعی در یک بازه ی سه ماهه برداشت گردید. استخراج هورمون از نمونه ها به روش استخراج فاز جامد و با استفاده از کارتریج 18 C انتخابی انجام و سپس با روش الیزا و با استفاده از کیت های اختصاصی ساخت شرکت IBL آلمان مورد سنجش قرار گرفتند.

کمینه ی غلظت هورمون در فاضلاب خام بیمارستان مربوط به 17 بتا استرادیول اما کمینه ی غلظت مشاهده شده در پساب نهایی مربوط به تستوسترون بود. غلظت هورمون تستوسترون در فاضلاب خام (08/6 نانوگرم در لیتر) و بیش تر از هورمون 17 بتا استرادیول (13/4 نانوگرم در لیتر) و تفاوت مشاهده شده معنی دار اما تفاوت غلظت دو هورمون در پساب نهایی معنی دار نبود. راندمان فرایند تصفیه ی فاضلاب با سیستم بیولوژیک لجن فعال در حذف هورمون تستوسترون و 17 بتا استرادیول به ترتیب حدود 85 و 76 درصد مشاهده گردید.

هر چند فرایند لجن فعال و کلریناسیون پساب تاثیر زیادی در حذف و کاهش قابل توجه غلظت هورمون های استروییدی 17 بتا استرادیول و تستوسترون دارند اما باقیمانده ی غلظت هورمون ها نشان می دهد که  بایستی ملاحظات لازم از جمله توجه به ظرفیت منابع آب پذیرنده مد نظر قرار گیرد.