فراوانی شکستگی های فک و صورت در بیماران با ترومای سر و گردن مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل، 98-1397

تروماهای سر و گردن و آسیب های همراه با آن میزان بالایی از مرگ و میر و نقایص عصبی را به خود اختصاص می دهند. از آنجاییکه ترومای فک و صورت به تنهایی یا در ترکیب با سایر آسیب های شدید رخ می دهد، لذا این مطالعه به منظور تعیین فراوانی شکستگی های فک و صورت در بیماران با ترومای سر و گردن مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل، انجام شد.

این مطالعه مقطعی بر روی تمام بیمارانی که در بازه زمانی 98-1397 با ترومای فک و صورت به مرکز جراحی فک و صورت بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه کردند، انجام شد. اطلاعات لازم از طریق شرح حال، معاینات بالینی، رادیوگرافی های صورت و پرونده بیمارستانی جمع آوری گردید. در بیماران با کاهش سطح هوشیاری، علایم عصبی یا علایم بالینی شکستگی جمجمه، CT اسکن انجام شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، علت آسیب، الگوی آسیب های صورت و یا سر، از دست دادن هوشیاری و نمره GCS به دست آمده، در پرسشنامه ثبت و مورد بررسی قرار گرفت.

میانگین سن بیماران 15/82±30/55 سال بود. 44 نفر (18/6%) از بیماران مونث و 192 نفر (81/4%) مذکر بودند. از 236 بیمار با تروما وارده به سروگردن، میزان شکستگی های پیشانی، قسمت میانی صورت و چانه در بیماران مورد بررسی به ترتیب برابر با 3/4، 53/5 و 29/6 درصد بود. شایع ترین نواحی که دچار شکستگی شده بودند نیزکندیل (7/8%) و زاویه (7/3%) مندیبل بود.

نتایج مطالعه نشان داد که در شکستگی های فک و صورت، بیشترین آسیب در قسمت میانی صورت می باشد.