شناسایی و رتبه بندی موانع پیشرفت فوتبال ساحلی ایران

هدف این تحقیق، شناسایی و رتبه بندی موانع پیشرفت فوتبال ساحلی ایران بود. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی است و گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و به شیوه آمیخته کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری در بخش کمی، شامل مسیولان کمیته فوتبال ساحلی فدراسیون و هییت های فوتبال، مدیران باشگاه ها و مربیان برجسته تیم های ملی فوتبال ساحلی برابر با 50 نفر و در بخش کیفی، 12 نفر از خبرگان بودند. به دلیل محدود بودن جامعه آماری، نمونه آماری با جامعه برابر شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته، شامل 29 مانع توسعه فوتبال ساحلی کشور  بود که روایی پرسشنامه محقق ساخته توسط 10 نفر از اساتید دانشگاه و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (88/0=α). جهت شناسایی موانع پیشرفت فوتبال ساحلی از روش دلفی و در بخش آمار استنباطی جهت رتبه بندی موانع از آزمون فریدمن استفاده شد. بر اساس یافته ها، 29 مانع به ترتیب در ابعاد و حیطه های مدیریتی و اجرایی، امکاناتی و تجهیزاتی، مالی و اقتصادی، نگرشی و حمایتی مسیولان و انسانی و محیطی، شناسایی و اولویت بندی گردید. مسیولان فدراسیون باید در وهله اول، رفع موانع حیطه مدیریتی و اجرایی و سپس رفع موانع امکاناتی و تجهیزاتی را در دستور کار خود قرار دهند.