نگاهی به سطح فکری سبک عراقی از دریچه ای تازه (نگاهی براساس مکتب رمانتیسم)

 اهمیت سبک عراقی تنها به اشتمال بسیاری از آثار فخیم ادبیات فارسی در آن محدود نمیشود، بلکه امروزه با توسعه علوم نقد و مطالعات آثار ادبای غربی، زوایای جدیدی از اعتبار و اهمیت این سبک مشخص گردیده است. مطالعات قرون اخیر در حوزه شرق‌شناسی و ارتباط ادب شرق و غرب، نشانگر آن است که بسیاری از ویژگیهای هنر و ادب غرب بویژه مکتب ادبی رمانتیسم در سده‌های هجده و نوزدهم میلادی، شباهت ملموسی با هنر و ادب شرق، خصوصا ایران، هنگام استقرار سبک عراقی بر سخن سخنوران قرنهای شش تا نهم هجری در منطقه جبال، زاگرس و عراق عجم داشته که هدف از تحقیق پیش رو تحلیل سبک عراقی از این زاویه است.

 پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با هدف برجسته کردن شباهت ادبیات احساسگرای ایران و ادب رمانتیک غرب با شیوه استناد به سخنان و آثار اروپاییان و نیز ذکر و تحلیل نمونه آثار مرتبط سبک عراقی انجام پذیرفته است.

یافته‌ ها: 

پی بردن به شباهت بین ویژگیهای سبک عراقی و برخی از مولفه‌های مکتب رمانتیسم، خاصه در سطح فکری، از مهمترین دستاوردهای این پژوهش بشمار میرود.

نتیجه‌ گیری:

 مختصاتی چون احساسگرایی، تفرد، تخیل، دین‌مداری، درونگرایی و اندوه و نیز گرایش به طبیعت که مکتب ادبی رمانتیسم بدانها متصف است، در آثار ادبای سبک عراقی به شکلی بارز و متفاوت با مختصات مذکور در دیگر سبکهای ادبی خودنمایی میکند؛ بطوریکه براساس گفته منتقدان و نیز وجود کتب ادبی غربی که با توجه به آثار ادب فارسی خصوصا در سبک عراقی بنگارش درآمده‌اند، رگه‌های مشخصی از شباهت با رمانتیسم را در این سبک میتوان یافت.