سیاست جنایی اجرایی پلیس ایران در استفاده از ابزارهای عدالت ترمیمی در قبال اطفال و نوجوانان

زمینه و هدف:

  از آنجایی که اطفال و نوجوانان به لحاظ داشتن شرایط خاص جسمانی، عاطفی و روانی در معرض خطر انواع بزه دیدگی ها و بزه کاری ها قرار می گیرند، لذا سیاست جنایی اجرایی پلیس در قبال حمایت از این گروه سنی، بسیار حایز اهمیت می باشد. هدف این پژوهش بررسی سیاست جنایی پلیس ایران در قبال حمایت از اطفال و نوجوانان در معرض خطر است.

روش شناسی:

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و به لحاظ اجرا پیمایشی است. در روش پیمایشی از جامعه آماری کارشناسان انتظامی850 نفری با محاسبه حجم نمونه به تعداد 353 نفر استفاده شد که این تعداد به صورت نمونه گیری احتمالی طبقه ای برای پاسخ به سوالات پرسش نامه انتخاب شدند. پس از جمع آوری داده ها از نرم افزار spss جهت توصیف و تحلیل داده ها استفاده گردید. بدیهی است سوالات و فرضیه های پژوهش با استفاده از شاخص ها و آزمون های پیشرفته آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته ها نشان می دهد که سیاست جنایی اجرایی پلیس ایران در قبال اطفال و نوجوانان در معرض خطر باید با برگزاری دوره های آموزشی نظام مند برای کارکنان پلیس و انجام اقدامات حمایتی، مشارکتی و تعاملی در قبال اطفال و نوجوانان تقویت شود.

در حقوق ایران با وجود تاکید ماده 31 قانون آیین دادرسی کیفری مبنی بر تاسیس پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، وظایف و اختیارات برای پلیس در قبال اطفال و نوجوانان مغفول مانده است.