بررسی ضخامت عاج باقیمانده و اکسپوژرهای کشف نشده در حفرات عمیق کلاس V

یکی از نگرانی های همیشگی در تهیه حفرات ترمیمی، دست اندازی ناخواسته به پالپ است که گاهی واضح و قابل لمس با سوند و همراه با خونریزی است و در پاره ای از موارد هم از نظر کلینیکی، غیر قابل تشخیص است. آگاهی از میزان وقوع اکسپوژرهای میکروسکوپیک و ضخامت عاج باقیمانده می تواند به دندانپزشک در جهت انتخاب روش درمانی مناسب یاری رساند. هدف از این مطالعه تعیین میزان میکرواکسپوژرهای پالپی در حفرات عمیق کلاس V در دندان های پرمولر انسان می باشد.

در این مطالعه توصیفی، 30 دندان پرمولر انسانی با طرح درمان کشیده شدن به منظور درمان ارتودونسی، انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه، بر روی سطح باکال دندان ها حفرات کلاس V عمیق، برای ترمیم آمالگام، تراشیده و سپس دندان ها کشیده شدند و ریشه ها و نیمه لینگوالی تاج قطع شد. نمونه ها به وسیله متیلن بلو 2% رنگ آمیزی شده و با استفاده از میکروسکوپ نوری، وجود یا عدم اکسپوژر میکروسکوپی در دیواره اگزیال بررسی شد. همچنین با استفاده از کالیپر دیجیتال انگشتی، ضخامت عاج باقیمانده(RDT) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16و آزمون آنالیز واریانس و  T test تجزیه و تحلیل شدند.

اکسپوژر میکروسکوپی در یک دندان (2/3%) تایید شد. متوسط ضخامت عاج باقیمانده در کل نمونه ها 67/0 میلی متر بود.

در 8/96% ازحفرات بسیار عمیق کلاس V فاقد علایم کلینیکی حدود 67/0 میلی متر عاج باقیمانده بود که می تواند به عنوان معیاری جهت پیش بینی ضخامت عاج باقیمانده باشد.