بررسی استحکام برشی اتصال دندان های مولتی لیتیک (Multilithic) آماده شده به چندین روش به رزین آکریلی پایه پروتز

جدا شدن دندان های مصنوعی از پایه پروتز یکی از مشکلات اساسی بیمارانی است که از دندان مصنوعی استفاده می کنند. با ایجاد و عرضه دندان های مولتی لیتیک این مشکل همچنان پا برجاست. هدف این تحقیق بررسی اثر آماده سازی دندان های مولتی لیتیک به چندین روش به پایه پروتز بود.

در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی 44 دندان مولتی لیتیک مولر اول بالا استفاده شد. نمونه ها به 4 گروه کنترل، کنترل با مونومر، سندبلاست و سندبلاست با مونومر تقسیم شدند، که هر گروه شامل 11 نمونه بود. پس از آکریل گذاری و پخت، نمونه ها تحت نیروی برشی در دستگاه سنجش استحکام اتصال با سرعت 1 میلی متر بر دقیقه قرار گرفتند. داده ها به وسیله آزمون آماری One-way ANOVA و آزمون تکمیلی Post Hoc Tukey در سطح معنی داری 05/0 بررسی شد.

میانگین استحکام اتصال در گروه کنترل با مونومر (32/45±09/342 نیوتن)از سایر گروه ها بیشتر بود و پس از آن گروه های سندبلاست با مونومر (15/32±09/222 نیوتن)، سندبلاست (78/24±36/177نیوتن) و کنترل (07/21±45/104نیوتن) در رده های بعدی قرار گرفتند و تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده شد (05/0p-value<). بیشترین نوع شکست،adhesive بود که بیشتر در گروه های کنترل و سندبلاست مشاهده شد.

آماده سازی شیمیایی سطح ریج لپ دندان های مصنوعی با مونومر در قیاس با آماده سازی مکانیکی به تنهایی، استحکام اتصال دندان ها را به رزین آکریلی افزایش می دهد.