جانمایی بهینه چاه های توسعه ای و تکمیلی در یکی از میادین نفتی جنوب غرب ایران با استفاده از روش های زمین آماری و به کارگیری تابع هدف

با توجه به ضرورت شناخت اهداف زیرسطحی و زون های بهره ده و هزینه زیاد عملیات حفاری و ریسک بالای عملیات اکتشاف مخازن هیدروکربنی، تعیین محل بهینه ی حفاری چاه های نفت و گاز اهمیت زیادی دارد که می تواند در اقتصادی کردن پروژه های نفتی تاثیر شگرفی داشته باشد. هدف از انجام این پژوهش، طراحی بهینه محل مناسب حفر چاه های نفت و گاز در یکی از مخازن هیدروکربنی جنوب غرب ایران با استفاده از روش های زمین آماری به منظور اکتشافات تکمیلی و افزایش بهره دهی است. بدین منظور، ابتدا از تخمین زمین آماری کریجینگ برای برآورد پارامترهای پتروفیزیکی این مخزن استفاده و مقادیر تخلخل، اشباع آب و واریانس کریجینگ این پارامترها در مدل بلوکی طراحی شده محاسبه شد. با تعریف یک تابع هدف، تغییرات این تابع به گونه ای در نظر گرفته شد که منجر به بیشینه شدن تخلخل، اشباع هیدروکربور و واریانس کریجینگ آن ها در بلوک-های قرار گرفته در یک راستای قایم شود. از این رو، نقطه بهینه حفاری در مختصاتی پیشنهاد می گردد که تابع هدف مذکور در این راستای قایم بیشینه گردد. بدین منظور، با در نظر گرفتن دو رویکرد مختلف، یعنی طراحی حفاری های تکمیلی و توسعه ای، 5 مکان بهینه حفاری برای چاه های توسعه ای و 5 مکان بهینه حفاری برای چاه های تکمیلی به ترتیب اولویت حفر پیشنهاد شد. برآوردهای انجام شده، نشان داده است که حفر چاه های توسعه ای می تواند ذخیره هیدروکربن درجای مخزن را 3/26 درصد افزایش و حفر چاه های تکمیلی، واریانس و خطای تخمین را به ترتیب برای تخلخل به میزان 10 و 4/10 درصد و برای اشباع آب به میزان 3/8 و 9/2 درصد کاهش دهد.