بوم پایش برخی گونه های ماهیان گل خورک سواحل جزرو مدی بندرعباس با بهره گیری از شاخص نوین بافت شناسی اپیدرم

جانداران آبزی به واسطه سازگاری‏های فیزیولوژیکی و ریخت شناسی به استرس های محیطی پاسخ می دهند. ماهیان کف زی نظیر گل خورک اغلب به عنوان شاخص زیستی یا گونه های نگهبان زیست بوم های آبی جنگل‏های حرا و پهنه های گلی و جزر ومدی معرفی می شوند. در پژوهش حاضر، طی نمونه برداری از سه منطقه ساحلی بندرعباس (خورآبی، خواجه‏عطاء و خور سورو) در فصل بهار، سه گونه ماهی گل‏خورک با نام‏های Periophthalmous waltoni Boleophthalmus dussumeri, و Scartelaos tenuis شناسایی شدند. مطالعات بافت شناسی در این ماهیان بنابر رویکرد رنگ آمیزی عمومی (روش هماتوکسیلین- ایوزین) و اختصاصی (پریودیک اسید شیف (PAS)- آلسین بلو (AB)) بر اپیدرم پوست متمرکز گردید. نتایج نشان داد که اپیدرم ضخیم از ویژگی‏های مشترک در هر سه گونه ماهی گل‏خورک بوده و عموما ناشی از تورم سلول های میانی پوست، توسعه عروق مویرگی درون اپیتلیالی و برآمدگی‏های پوستی (به جز گونه (P. waltoni است. سلول های موکوسی تنها در دو گونه B. dussumeri و S. tenuis مشاهده شد. در گونه P. waltoni که ساکن نواحی فراجزرومدی است به جز باله‏ها، سراسر بدن پوشیده از فلس بوده ولی در گونه پایین جزرومدی B. dussumeri، فلس‏ها محدود به ناحیه بالاسر، پشتی، سینه‏ای و ساقه دمی بوده است و در سطح پوست گونه بین جزرومدی S. tenuis، هیچ‏گونه فلسی مشاهده نگردید. این نتایج نشان دهنده الگویی از اختصاصات گونه ای ماهیان گل خورک در تمایز زیستگاه های جزرومدی، مبتنی بر تظاهرات اپیدرمی فلس ها به عنوان یک شاخص بوم بافت شناسی است.