بی وفایی زناشویی : چالش فراروی درمانگران

توجه به مشکل روابط خارج از ازدواج یا بی‌وفایی زناشویی بسیار حیاتی به نظر می‌رسد، زیرا مسیله‌ای آسیب‌زا برای خانواده‌ها و همسران و همچنین مسیله‌ای شایع در مشاوره و درمان برای درمانگران حوزه سلامت روان است. این معضل اجتماعی شیوع بالایی نیز دارد ولی متاسفانه به علت حساسیت موضوع اطلاعات دقیقی از شیوع آن در ایران در دسترس نیست. بی‌وفایی به هرگونه پنهان‌کاری از همسر درباره روابط خارج از ازدواج گفته می‌شود. در واقع پنهانی بودن بخش مهمی در رابطه نامشروع و عاشقانه است. انواع بی‌وفایی شامل بی‌وفایی جنسی، احساسی و مجازی (اینترنتی) هستند. بی‌وفایی در مردان و زنان تفاوت‌هایی دارد و شیوع آن در مردان بیشتر است. مردان به بی‌وفایی جنسی و زنان به بی‌وفایی عاطفی واکنش شدیدتری نشان می‌دهند. نکته مهمی که حتما باید به آن اشاره کرد، این موضوع است که نارضایتی از ازدواج می‌تواند باعث بی‌وفایی باشد اما ازدواج موفق هم تضمینی برای عدم رخداد آن نیست. علی‌رغم شایع بودن این مسیله، تحقیقات زیادی بر درمان آن انجام نشده است. در مطالعه‌ای که در آمریکا انجام شده از روش درمانی مداخله تلفیقی برای زوج‌هایی که با این مشکل روبه‌رو بوده‌اند استفاده شد و مشاهده شد که این مدل درمان یکپارچه‌ساز اثربخشی خوبی بر علایم اختلال استرس پس از سانحه دارد؛ اختلالی که بسیاری از افراد در برخورد با بی‌وفایی آن را تجربه می‌کنند. خوشبختانه مطالعاتی نیز در ایران با وجود حساسیت موضوع صورت گرفته است. در مرور سیستماتیک که در مشهد برای بررسی علل ایجادکننده بی‌وفایی در زنان متاهل انجام شد، چهار علت فردی شخصیتی، فرهنگی اجتماعی، خانوادگی تربیتی و مذهبی اعتقادی بیش از سایر علل تاثیرگذار بودند. در مطالعه دیگری درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد (ACT) در شهر تهران برای کاهش اضطراب و افسردگی در میان زنان با تجربه روابط فرازناشویی انجام شد و مشاهده گردید که درمان مذکور به طور واضحی علایم ذکرشده را کاهش می‌دهد. نویسندگان با طرح این عنوان در کانون پیشکسوتان انستیتو روان‌پزشکی تهران و تمایل اعضای حاضر امید دارند.