شیوع دیابت و IGT در افراد بالای 30 سال روستاهای استان زنجان

نظر به در دسترس نبودن اطلاعات کافی در مورد شیوع دیابت و عوامل مستعد کننده آن در جوامع روستایی، به منظور تعیین شیوع دیابت و عدم تحمل گلوکز در روستاهای استان زنجان بررسی حاضر در سال 1375 انجام شد. در این مطالعه توصیفی، به روش تصادفی چند مرحله ای 1977 نفر از افراد روستایی بالای 30 سال که شامل 706 (36 درصد) مرد و 1271 (64 درصد) زن بودند، برگزیده شدند و به گونه دو مرحله ای مورد مطالعه قرار گرفتند. در مرحله اول قند خون ناشتا و دو ساعت بعد از خوردن 75 گرم گلوکز اندازه گیری شد. در مرحله دوم، در افرادی که گلوکز خون آنان غیر طبیعی بود و تعدادی از افراد سالم آزمون تحمل گلوکز انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که 3/8 درصد افراد مورد مطالعه (3/6 مردان و 4 درصد زنان) مبتلا به دیابت هستند و 48 درصد آنان هیچ گونه اطلاع قبلی از بیماری خود نداشتند. به علاوه، 3/4 درصد افراد مبتلا به IGT بودند (1/9 درصد مردان و 4 درصد زنان)، شیوع دیابت و IGT با افزایش سن بیشتر شد و به ترتیب در زنان 30-39 ساله از 2/3 درصد به 11/9 درصد در سنین 70-79 سالگی افزایش یافت (0/0001>P). و در مردان از 2/6 درصد در 30-39 سالگی به 5/6 درصد در 70-79 سالگی رسید (0/001 >P).30 درصد افراد دیابتی پیشینه خانوادگی مثبت داشتند که در مقایسه با گروه سالم با سابقه خانوادگی مثبت 5 درصد افزایش نشان می دهد (0/0001 >P). در مرحله دوم طرح، 94 درصد گروه IGT در این مرحله نیز IGT داشتند و 4 درصد دارای قند طبیعی و میزان قند 2 درصد آنان در حد دیابت آشکار (Overt) بود. 100 درصد کسانی که در مرحله اول دیابتی تشخیص داده شدند در مرحله دوم نیز دیابت داشتند. در مقایسه معیارهای سازمان جهانی بهداشت و NDDG در تشخیص دیابت و IGT، 3/9 درصد افراد سالم و 10 درصد افراد با IGT و در کل، 4/3 درصد افراد با معیار NDDG در هیچ گروهی قرار نمی گیرند و لذا استفاده از معیار سازمان جهانی بهداشت در مطالعات اپیدمیولوژیک توصیه می شود . این مطالعه نشان میدهد که شیوع اختلالات متابولیسم کربوهیدراتها در جامعه روستایی دور افتاده زنجان در حد پایین تر از شیوع گزارش شده در جوامع شهری ایران میباشد .