ارزیابی ارگونومیکی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی- عضلانی در پرستاران با استفاده از روش QEC و ارتباط آن با استرس شغلی

اختلالات اسکلتی – عضلانی و استرس شغلی یکی از مهمترین دغدغه‌های کارکنان در سازمان‌ها و به خصوص بیمارستان‌ها می‌باشند. هدف از این مطالعه تعیین ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی با روش QEC و ارتباط آن با استرس شغلی در پرستاران بود.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که از لحاظ زمانی، مقطعی بود؛218 نفر از پرستاران شاغل در دو بیمارستان شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های دموگرافیک، نوردیک و پرسشنامه استاندارد استرس شغلی HSE و ارزیابی ریسک فاکتورهای ارگونومی در بین پرستاران با استفاده از روش QEC انجام گردید. برای آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS 21، آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آنالیر واریانس یک‌طرفه استفاده شد.

میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در بین پرستاران 93/83% به‌دست آمد، 78/58% پرستاران در سطح ریسک بسیار بالا و 45/32% در سطح ریسک بالا ابتلا به اختلالات قرار داشتند و 38/63% آنان دارای استرس شغلی زیاد بودند. نمره نهایی QEC با استرس شغلی دارای رابطه معنادار و غیر‌مستقیم بود.

با افزایش نمره QEC، نمره استرس کاهش یافت که به معنای شرایط نامطلوب و استرس‌زای پرستاران می‌باشد علاوه بر اینکه باید اقدامات اصلاحی ارگونومیگی هر چه سریع‌تر انجام شود؛ برنامه‌های مداخلاتی مناسبی نیز به منظور افزایش سطح آگاهی پرستاران در جهت دستیابی به راه‌حل‌های بهینه برای پیشگیری یا کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی و استرس شغلی تدوین و اجرا گردد.