اثر نانومحرک ها بر بیان ژن های دخیل در زیست ساخت آلکالوئیدهای شقایق شرقی (Papaver orientale L.)

خصوصیات دارویی گیاهان خانواده خشخاش مربوط به قابلیت تولید آلکالوییدهای بنزیل ایزوکویینولین (BIAs) است. آلکالوییدهای BIA گروه متنوعی از ترکیبات نیتروژن دار هستند که پراکنش محدودی در بین گیاهان دارند. این آلکالوییدها علاوه بر خاصیت دارویی در مکانیسم دفاعی گیاه نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. در این پژوهش اثر محرک (الیسیتور) های نانوذره نقره سبز، نانوذره نقره شیمیایی، نانولوله های کربنی، گرافن با پوشش نانوذره نقره شیمیایی و همچنین اثر ترکیبی گرافن و نانوذره نقره سبز بر میزان بیان نسبی ژن های مسیر زیست ساخت (بیوسنتز) بنزیل-ایزوکویینولین آلکالوییدها (DBOX ،COR وT6ODM) در دروایه ی (سوسپانسیون) یاخته ای Papaver orientale L. با غلظت 50 میلی گرم در لیتر در دو زمان 48 و 72 ساعت پس از اعمال محرک (الیسیتور) مورد بررسی قرار گرفت. بیان نسبی ژن ها تحت تاثیر این محرک ها به شدت تغییر کرد، بطوری که در هر دو ژن COR و DBOX بیشترین میزان بیان نسبی در 48 ساعت پس از تیمار گرافن با پوشش نانوذره نقره شیمیایی به ترتیب به میزان 96/57 و 34/8 به دست آمد. در ژنT6ODM بیشترین بیان نسبی مربوط به تیمار محرک ترکیبی گرافن به همراه نانوذره نقره سبز و به میزان 77/45 برابر می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که محرک های مختلف تاثیرات متفاوتی بر میزان ژن های دخیل در زیست ساخت آلکالوییدهای این گیاه دارند. این محرک ها بسته به میزان سمیت و مسیرهای سیگنالینگی که در سلول فعال می کنند بیان ژن های دخیل در زیست ساخت آلکالوییدها را تحت تاثیر خود قرار دادند.