واکنش رشد و عملکرد ماشک دیم به تراکم کاشت و سطوح نیتروژن درشرایط کشت حفاظتی و مرسوم

با در نظر گرفتن سازگاری مناسب ماشک به کشت دیم در مناطق نیمه گرمسیری و اهمیت بهره برداری مناسب از پتانسیل زمین های دیم جهت افزایش تولید علوفه در عین حفظ منابع تولید اعم از اب و خاک، ضرورت انجام پژوهش هایی در زمینه جنبه های زراعی تولید ماشک در سیستم کشاورزی حفاظتی در این مناطق احساس می شود. به منظور بررسی اثر تراکم کاشت و مقادیر نیتروژن پیش کاشت بر طول دوره های رشد و عملکرد زراعی ماشک علوفه ای رقم طلوع در شرایط کشت حفاظتی و مرسوم، پژوهشی سه ساله (1396-1392) در قالب استریپ اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم گچساران انجام شد. تیمارها شامل بقایای کلش گندم در دو سطح (عدم وجود بقایا و با بقایای گیاهی) به عنوان عامل اصلی، تراکم کاشت در سه سطح (100، 150 و 200 بوته در مترمربع) به عنوان عامل فرعی و کود نیتروژن در سه سطح (صفر، 15 و 30 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی فرعی انتخاب شدند. تجزیه مرکب داده ها نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی بر مراحل سبزشدن، گلدهی و رسیدگی و ارتفاع ماشک معنی دار نشد. اثر سال و تراکم کاشت بر عملکرد علوفه تر و خشک، دانه و زیست توده معنی دار بود. بهترین تراکم کاشت ماشک جهت تولید علوفه تر و خشک 150 بوته در متر مربع و برای تولید دانه 100 بوته در مربع برای منطقه گچساران تشخیص داده شد. نتایج نشانگر تاثیر بیش از هفت درصدی بقایای گندم بر افزایش عملکرد علوفه تر در سال های اجرای آزمایش بود.