بررسی ارتباط بین سطح سرمی کلسی تونین با استئوپروزیس در خانم های 40 تا 70 سال

استیوپروز یک بیماری اسکلتی عمومی است که با کاهش توده استخوانی در طی سال ها، شکستگی های استخوانی، کاهش مقاومت استخوان و در نتیجه افزایش شکنندگی استخوان و استعداد شکستگی توصیف می شود. متاسفانه تاکنون اثرات هورمون کلسیتونین بر استیوپروز در کشور ما مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین سطح سرمی کلسی تونین با استیوپروزیس در خانم های 40 تا 70 سال در بیمارستان امام خمینی ساری می باشد.

مواد و روش ها:

 این پژوهش مطالعه ای مقطعی بوده است که با هدف بررسی ارتباط بین سطح سرمی کلسی تونین با استیوپروز در خانم های 40 تا 70 ساله، به صورت سرشماری، مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) ساری/ کلینیک ارتوپدی در طی سال 1398 صورت گرفت. تعداد 29 خانم با سن 40 تا 70 ساله مبتلا به استیوپروز که بر مبنای انجام آزمایش تراکم سنجی استخوان (دنسیتومتری) و اخذ رضایت وارد مطالعه شدند. بیماران طبق تعریف به سه گروه طبیعی، استیوپنیک و استیوپروز تقسیم شدند و میانگین سطح سرمی کلسیم، فسفر و کلسی تونین در این بیماران اندازه گیری شد. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS ورژن 23 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: 

تعداد 29 بیمار شامل 8 بیمار طبیعی، 10 بیمار استیوپنیک و 11 بیمار استیوپروتیک وارد مطالعه شدند. میانگین سطح سرمی کلسی تونین در سه گروه طبیعی، استیوپنیک و استیوپروتیک به ترتیب 58/1 ± 43/0، 04/2 ± 64/0 و 59/3 ± 08/1 اندازه گیری شد. ارتباط معنی داری بین سطح سرمی کلسیم، فسفر و کلسی تونین با استوپروزیس یافت نشد (05/0> P).

در بررسی نتایج نشان داده شد که ارتباطی بین سطح سرمی کلسیم و فسفر در بین سه گروه بیماران وجود ندارد که بدان معنی است بدن حتی با وجود استیوپروز شدید هم سطح سرمی این املاح را در حد طبیعی نگه می دارد و با انجام آزمایشات تعیین سطح سرمی کلسیم و فسفر نمی توان در مورد وضعیت دانسیته استخوانی به هیچ وجه اظهار نظر کرد.