ارتباط بین احساس تنهایی و تجربه سوء رفتار در سالمندان

یکی از مهم ترین چالش ها در زمینه مراقبت و حمایت از سالمندان پدیده سوء رفتار در سالمندان می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین احساس تنهایی و تجربه سوء رفتار در سالمندان مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های شهرستان آمل در سال 1398 صورت گرفت.

مواد و روش ها: 

این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که روی 220 سالمند 60 سال و بالاتر مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان های شهرستان آمل در سال 1398 و به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های بررسی سوء رفتار خانواده نسبت به سالمندان، احساس تنهایی (SELSA) و اطلاعات جمعیت شناختی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار 22SPSS و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، مدل رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس صورت گرفت.

یافته ها: 

میانگین سنی سالمندان 45/5 ±5/66 سال بود و 7/62 درصد از شرکت کنندگان زن بودند. 9/50 درصد از سالمندان، حداقل یکی از انواع سوء رفتار را تجربه کرده بودند. بیش ترین میزان شیوع سوء رفتار، غفلت عاطفی (1/29 درصد) و کم ترین آن مربوط به سوء رفتار جسمی (5/0 درصد) بود. در مطالعه حاضر بین تمام ابعاد سوء رفتار به جز سه بعد سلب اختیار (5/0=P)، سوءرفتار جسمی (1/0=P) و غفلت مالی (1/0=P)، با احساس تنهایی ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0=P).

آموزش و آگاهی سالمندان و مراقبین از پدیده سوء رفتار می تواند به کم تر شدن سوء رفتار کمک کرده و ارتباط بین مراقب و سالمندان را بهبود ببخشد و در نتیجه موجب کاهش احساس تنهایی در سالمندان شود.