تبیین براهین حضرت ابراهیم در احتجاجات توحیدی بر مبنای قرآن کریم

حضرت ابراهیم  به‌عنوان دومین پیامبر اولوالعزم در میان قوم بت‌پرست و اجرام‌پرست خود، به تبیین اصل مهم توحید پرداختند. ایشان در احتجاجات خود از برهان، جدل و موعظه بهره گرفته‌اند. آنچه در احتجاجات ایشان درخور توجه است، پرهیز از سخنان بی‌منطق و استفاده از شیوه‌های منطقی است که تنها در پرتو دانش، بینش و یقین، دعوت به توحید می‌کند، نه براساس پندارها، خرافات، بافته‌های میان‌تهی و وعده‌های غیرعملی. ازاین‌رو، به‌کارگیری برهان در سیره احتجاجی حضرت مورد توجه بوده است. این پژوهش با روش کتابخانه‌ای و با مرور آیات قرآن کریم به این پرسش پاسخ داده است که چگونه حضرت ابراهیم  براهین منطقی را در احتجاجات توحیدی به‌کار بسته است؟ بنابر مطالعات انجام‌شده، می‌توان به احتجاجاتی که در آن از قیاس استثنایی و اقترانی در اثبات توحید بهره گرفته شده است، اشاره کرد.