همبستگی بین غلظت برخی فلزات سنگین در رسوبات و جمعیت ماکروبنتیک بنادر جنوب شرقی دریای خزر (بندر ترکمن و بندر فریدونکنار)

در سال های اخیر بزرگ بی مهرگان کفزی، ساکن رسوبات اثرات ناشی از آلودگی های محیطی را به صورت تغییر در تنوع یا تراکم خود منعکس می کنند، به همین دلیل در مطالعات پایش زیستی بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. عملیات نمونه برداری به مدت یک سال (1395) و طی چهار فصل بهار (اوایل اردیبهشت)، تابستان (اواخر مرداد)، پاییز (اواخر آبان) و زمستان (اواخر بهمن) از رسوبات سطحی بنادر جنوب شرقی دریای خزر (ترکمن، فریدونکنار) انجام شد. در هر نیم خط، نمونه های رسوب از لایه سطحی از 3 عمق متفاوت 5، 10 و 15  متری  با نمونه بردار گراب ون وین[1]  انجام شد. نمونه های رسوب توسط دستگاه [2]ICP-OES (مدل Varian Vista -MPX) طبق استاندارد (D5258-92,2013 ASTM) برداشت شدند. جهت ارزیابی تنوع، غالبیت و غنای ماکروینتوزها منطقه مورد مطالعه از شاخص شانون وینر، شاخص غنای گونه ای و شاخص مارگالف استفاده شد. کمترین شاخص شانون وینر در فصل بهار (63/0) در فصل تابستان(25/0) ودر فصل پاییز (54/0) ، فصل زمستان (37/0) در ایستگاه فریدونکنار، کمترین شاخص مارگالف در فصل بهار در (45/0) در فصل تابستان (25/0) و در فصل پاییز (46/0) ودر فصل زمستان در ایستگاه فریدونکنار (28/0) به دست آمد. در مطالعه حاضر، تراکم ومیزان شاخص های شانون و مارگالف در ایستگاه های و فصل های مختلف با هم اختلاف معنی داری داشتند (05/0>p) و نشان دهنده تغییرات زمانی و مکانی در ساختار جوامع بنتیک در منطقه می باشد می توان نتیجه گرفت که بنادر جنوب شرق دریای خزر از نظر میزان تنش و آلودگی در حد متوسط است .