شناسایی موانع مشارکت مردم در مدیریت شهری تهران: یک تحلیل محتوای کیفی

مشارکت کردن در مدیریت شهری،موجب افزایش ادراک شهروندان از مسایل خود و نیازهایشان می شود و به ایجاد یک جامعه بهتر کمک می کند.اما،مشارکت اشخاص حقیقی و حقوقی در اداره امور شهر با موانع اداری،تاریخی،اجتماعی و فرهنگی روبرو است.براین اساس،پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع مشارکت شهروندان تهرانی انجام شد.پس از مروری بر منابع و تدوین چارچوبی مفهومی درباره مشارکت در مدیریت شهری،داده ها با استفاده از روش کیفی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مشارکت 4 گروه از افراد شامل اعضای سابق و فعلی شورای شهر تهران،مدیران ارشد شهرداری تهران،اعضای هییت علمی دانشگاه ها و کارشناسان شورای شهر گردآوری شدند.نمونه گیری نظری و هدفمند برای انتخاب نمونه ها استفاده گردید و معیار پایان نمونه گیری اشباع نظری بود که بعد از مصاحبه با 30 نفر بدست آمد.داده ها با تکنیک تحلیل محتوای کیفی و با کمک نرم افزار MAXQDA-12 کدگذاری و تحلیل شدند.نتایج تحلیل داده های کیفی نشان داد 3 مقوله اصلی و 7 زیرمقوله به عنوان موانع مشارکت در مدیریت شهری وجود دارند که عبارتند از بافت شهر (ساختار شهری، ضعف محله محوری)،چالش های مدیریت کلان شهری(مدیریت ناکارآمد،تضاد منافع)،موانع سیاسی - قانونی(رویکرد منفی به مشارکت،سیاست زدگی،ضعف قانون).به طور کلی،در صورت فراهم بودن بسترهای مشارکت با افزایش سطح تحصیلات شهرنشینان،افزایش نفوذ رسانه ها و غیره می توان شاهد حضور فعال ساکنین شهر در مدیریت شهری بود.