ویژگی های زمین شیمی، محیط ژئودینامیکی و فرایندهای پترولوژیکی سنگ های دیوریت تا گابرویی کمپلکس نطنز

مجموعه نفوذی نطنز (NIC)در باختر شهرستان نطنز و درنوار ماگمایی ارومیه - دختر واقع شده است. سنگ های آذرین مافیک این مجموعه را گابرو و دیوریت تشکیل می دهند. سنگ های نفوذی گابرو قدیمی ترین واحد محسوب می شوند، زیرا توسط گرانیتوییدها قطع شده اند. سنگ های نفوذی منطقه همگی متعلق به یک ماگمای مشترک هستند که این ماگما در آشیانه ماگمایی خود پس از اولین جایگزینی دچار تفریق شده است. پراکندگی و الگوی عناصر کمیاب نادر خاکی در سنگهای مختلف تقریبا با  یکدیگر مشابه و از عناصر نادر خاکی  سبک (LREE)  غنی شده اند.  تطابق  الگوی تغییرات عناصر نادر خاکی میتواند نشانه خاستگاه مشترک این سنگ ها باشد. بر اساس مطالعات ژیوشیمیایی و ژیودینامیکی صورت گرفته بر سنگ های دیوریتی تا گابرویی محدوه مورد مطالعه، توده های مزبور ماهیت ساب آلکالن ، کالکوآلکالن و متاآلومین تا پرآلومین را نشان می دهند. با مقایسه میزان  H2O و فشار تخمین زده شده، فاز لیکویید برای تبلور کانی ها در سنگ های حدواسط نفوذی نطنز باید بین 950 تا 1000 درجه سانتیگراد باشد. درجه حرارت بیش تر برای فاز لیکوییدی می تواند به علت محتوای بیش تر کلسیم باشد. رفتار عناصر اصلی و فرعی  تبلور تفریقی را به عنوان عمده ترین فرایند مسیول در تکامل ماگمایی نفوذی های نطنز پیشنهاد می نماید. وضعیت عناصر ناسازگار با فرورانش هماهنگی بیش تری دارد. مقدار بالای پلاژیوکلاز در گابروها نشان می دهد که تفریق در فشار نسبتا بالا انجام شده است. شواهد پترولوژیکی حاکی از شکل گیری توده ها در محیط قوس های آتشفشانی است.