مطالعه تعیین کننده های جامعه شناختی سبک زندگی محیط زیستی دانشجویان دانشگاه تبریز

کنش های افراد در ارتباط با محیط زیست متاثر از عواملی است که در خلال اجتماعی شدن در فرد ایجاد و تقویت می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر آن است که علل اثرگذار بر رفتارهای زیستی افراد در فرایند اجتماعی شدن، تجربیات و مهارت هایی که در این زمینه می یابند، مسئولیت هایی که می پذیرند و نقش دانش و آگاهی را که در روند آموزش کسب می کنند، بررسی نماید. این پژوهش در جریان سال تحصیلی 95-1394 در دانشگاه تبریز و به شیوه پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری آن دانشجویان دانشگاه تبریز هستند که 302 نفر از آنان به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که، میانگین سبک زندگی محیط زیستی در دامنه 52 تا 133 برابر با 59/99 می باشد که نشان می دهد سبک زندگی محیط زیستی دانشجویان در حد زیادی قرار دارد. همچنین در میان ابعاد ششگانه سبک زندگی محیط زیستی، بعد استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، کمترین مقدار میانگین محاسبه شده راداشته است. نتایج آزمون فرضیات نیز نشان می دهد که رابطه مثبت و معنی داری بین سیک زندگی محیط زیستی با متغیرهای سرمایه اجتماعی و ابعاد سه گانه آن شامل اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و مشارکت اجتماعی و همچنین متغیر سرمایه فرهنگی و ابعاد آن و نیز متغیر معرفت محیط زیستی به عنوان متغیرهای مستقل وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی سبک زندگی محیط زیستی نشان می دهد که سه متغیر مشارکت اجتماعی، معرفت محیط زیستی و بعد عینی سرمایه فرهنگی در کل حدود 19 درصد تغییرات سبک زندگی محیط زیستی دانشجویان دانشگاه تبریز را تبیین می کنند.