بررسی پدیده اثر اندازه بر روی مقاومت فشاری بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و پومیس تفتان

بتن خودتراکم نوعی بتن خاص است که با وزن خود در قالب جاری می شود و نیاز به لرزاندن ندارد. بر اساس یافته های تجربی با افزایش اندازه نمونه بتنی مقاومت فشاری کاهش می یابد به این پدیده اثر اندازه گفته می شود و شروع آن از شکست غیرخطی در بتن و سایر مواد شکننده می باشد. هدف از این پژوهش بررسی پدیده اثر اندازه بر روی مقاومت فشاری نمونه های مکعبی و استوانه ای استاندارد در بتن خودتراکم حاوی مواد پوزولانی میکروسیلیس و پومیس تفتان است. بدین منظور از روش حداقل مربعات LSM و قانون اثر اندازه اصلاح شده بازانت جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. هفت طرح اختلاط بتن خودتراکم شامل سه طرح اختلاط دارای میکروسیلیس (5/2، 5 و10 درصد وزنی) و سه طرح اختلاط دارای پومیس تفتان(20،15 و25 درصد وزنی) جایگزین سیمان گردید و یک طرح اختلاط به عنوان طرح شاهد ساخته شد. کلیه طرح ها در قالب های مکعبی با اندازه های مختلف و قالب استوانه ای استاندارد ریخته شد و پس از 90 روز آزمایش مقاومت فشاری بر روی آنها انجام پذیرفت. مطابق نتایج طرح های دارای 5 درصد میکروسیلیس و20 درصد پومیس تفتان بیشترین مقدار مقاومت فشاری نمونه استوانه ای استاندارد را در بین طرح های دارای میکروسیلیس و پومیس تفتان دارد. نسبت مقاومت فشاری نمونه های مکعبی به استوانه ای در همه طرح های اختلاط مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان می دهد نمونه های مکعب بتن خودتراکم دارای مقاومت فشاری بیشتری نسبت به نمونه های استوانه ای استاندارد است و نسبت مقاومت فشاری نمونه های مکعبی به نمونه استوانه ای استاندارد با افزایش اندازه نمونه های مکعبی از 5 به 15 سانتی متر کاهش می یابد. از طرفی نتایج نشان می دهد اثر اندازه در طرح های دارای 5 درصد میکروسیلیس و 15 درصد پومیس تفتان کاهش یافته است.