بررسی و ارزیابی عوامل موثر بر نگرش، گرایش و عدم مشارکت خانواده ها به فعالیت های حرکتی و ورزشی در 8 شهر جمهوی اسلامی ایران

توصیف نگرش و گرایش مردم به فعالیت های حرکتی و ورزشی در 8 شهر مرکز استان های مختلف ایران هدف این پژوهش است، پرسشنامه محقق ساخته ای دارای سه بخش نگرش، گرایش و ویژگی های جمعیت شناختی در اختیار 8500 نفر قرار گرفت. از این تعداد 4930 مرد و3570 زن پرسشنامه را تکمیل کردند. در طراحی بخش نگرشی پرسشنامه از ابزار نگرشسنج فعالیت بدنی کنیون (1968) استفاده شد. با استفاده از روش های تحلیل عاملی با آلفای 87/0 پایایی پرسشنامه محاسبه شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های من ویتنی و کروسکال_ والیس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد به طور متوسط6/34درصد آزمودنی ها هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. آزمودنی ها، به ترتیب اولویت، عواملی چون کسب نشاط و شادابی، تقویت جسم و روان، کسب اعتماد به نفس و داشتن رفتار و اخلاق نیکو را مهم ترین علل و انگیزه های مشارکت در فعالیت های حرکتی و ورزشی معرفی نمودند. به طور کلی، نتایج این پژوهش حاکی از متفاوت بودن نگرش اقشار مختلف مردم به فعالیت های حرکتی و ورزشی به تفکیک جنسیت، شغل و مدرک تحصیلی است. نتایج نشان داد، میزان هزینه های ورزشی خانوار در سال 1380 معادل 741 میلیارد ریال، 19/0 درصد کل هزینه خانوار و 1/0 درصد GDP کشور می باشد. هزینه وزشی یک خانوار در سال 1385 نسبت به سال 1380 دارای رشد واقعی 124 درصدی است، ولی به دلیل پایین بودن درآمد و سهم مشارکت ورزشی مردم ایران نسبت به کشورهای پیشرفته، هنوز هزینه های ورزشی درصد قابل قبولی را در سبد هزینه های خانوار به خود اختصاص نمی دهد.