سنجش غلظت آرسنیک در آب آشامیدنی یک منطقه آلوده به آرسنیک از طریق راه اندازی روش آزمایشگاهی SDDC و استفاده از یک روش صحرایی به همراه ارزیابی دقت و صحت روش ها

مصرف آب آلوده به آرسنیک می تواند باعث بروز انواع عوارض سوء بهداشتی در انسانها شود. بر این اساس تعیین مقدار آرسنیک منابع آب شرب پیش از اجرای هرگونه برنامه آبرسانی، در حین آبرسانی و نیز برای تعیین کارآ ی ی روش های حذف، لازم و ضروری می نماید. این مطالعه با هدف اندازه گیری و تعیین مقدار آرسنیک در منابع آب شرب تعدادی از روستاهای شهرستان بیجار استان کردستان انجام شد .

  روش کار :

 در این راس تا صحت و دق ت دو روش ص حرای ی (Ez Arsenic Test Kit) و آزمایش گاه ی Silver diethyldithiocarbamate spectrometric method (SDDC) تعیین غلظت آرسنیک در آب مورد بررسی قرار گرفت. صحت و دقت هر دو روش با استفاده از آنالیز نمونه های سنتتیک آب مقطر حاوی غلظت های مشخص آرسنیک در آزمایشگاه تعیین شد و سپس 44 روستا بصورت صحرایی پایش شده و آب روستاهای آلوده با SDDC آنالیز گردید.  

یافته های نتایج مطالعه نشان داد که هر دو روش صحرای ی و آزمایشگاهی بررسی شده در این تحقیق به شرط رعایت اصول دقیق آنالیز، از دقت و صحت بالایی در تعیین غلظت آرسنیک در آب برخوردار است. البته برای کیت لازم است حجم نمونه مورد آزمایش ml 6/9 باشد. پایش صحرای ی روستاها نشان داد که با در نظر گرفتن استاندارد آب آشامیدنی ایران برای آرسنیک (µg/L 50)، آب شرب 5 روستای پایش شده متجاوز از حد استاندا ر د ملی است. حداکثر غلظت آرسنیک در روستای گوندک به میزان µg/L 5/422 (بیش از 8 برابر حد استاندارد ملی و 42 برابر حد رهنمودی سازمان جهانی بهداشت) مشاهده گردید.  

نتیجه گیری:

 با توجه به گستردگی منابع آب و ملحوظ نمودن هزینه ها، کیت Ez Arsenic Test می تواند در پایش های گسترده صحرایی مورد استفاده قرار بگیرد. روش SDDC نیز جهت ارزیابی های دقیق تر به لحاظ مزایای روش از جمله گونه شناسی و عدم نیاز به تجهیزات پیشرفته قابل در آزمایشگاه های مرجع قابل استفاده می باشد.