مکان و بازنمود شخصیت زن در رمان های میرال الطحاوی(مطالعه موردی: بروکلین هایتس، ‏الباذنجانه الزرقاء و الخباء)‏

مکان، خاستگاهی اجتماعی و بستری برای سازه فرهنگ و کنش متقابل افراد قلمداد می شود و مطابق ‏با نگرش و ایدیولوژی حاکم بر جامعه، ویژگی های فرهنگی و کارکردهای متعددی در کالبد آن تجلی ‏می یابد. در سال های اخیر، تکاپوی زنان عرب برای احراز هویت مستقل در جامعه سنتی، موضوع ‏اصلی رمان های نویسندگان زن در این جوامع را به خود اختصاص داده است. مکان در این آثار، در ‏گستره گفتمانی شخصیت های زن، کارکردی هویتی و احساسی پیدا می کند. میرال الطحاوی رمان نویس ‏فمینیست مصری یکی از نویسندگانی است که در آثارش توجه ویژه ای به مکان در راستای بازنمایی ‏هویت زن عرب و اوضاع نامناسب او در سایه گفتمان سلطه دارد. این پژوهش برآن است که به روش ‏توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر سه رمان بروکلین هایتس، الباذنجانه الزرقاء و الخباء به بررسی مقوله ‏مکان به عنوان بستری برای شکل گیری شخصیت زن، بپردازد. تلاش قهرمان زن برای عبور از حصارها ‏و تجربه مکان های مختلف، کراهتش از زندان تن و تن معیوب در سه رمان مذکور نشان می دهد که ‏نویسنده از مکان برای بازنمایی رنج و اندوه زن عرب استفاده کرده است. در این آثار، مکان های ‏محدود و بسته، بیش از هر چیز بر محدودسازی زن عرب اشاره دارند و این محدودیت آن چنان ‏نهادینه گشته که شخصیت زن حتی در مکان های باز نیز خود را در زندان دیگری به نام زندان تن ‏تصور می کند؛ از آن روی که اندام جسمی خود را نمی پسندد و ذات و تن دو مقوله رویاروی هم قرار ‏می گیرد.‏