اگزوزوم های سلول های بنیادی مزانشیمی در درمان آسیب های تاندونی حیوانات: مروری بر جداسازی و کاربرد آنها

آسیب های تاندونی بخش عمده ای از آسیب های اسکلتی عضلانی در حیوانات، به ویژه در اسب را شامل می شود. تا کنون، هیچ درمان جامعی برای این عارضه معرفی نشده است و بیشتر درمان ها بر کنترل درد تمرکز دارند. با توجه به مزایایی که اگزوزوم ها در مقایسه با روش های مبتنی بر سلول درمانی و اثرات خود سلول های بنیادی مزانشیمی بر روی ترمیم بافتی دارند، اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان یک گزینه درمانی مناسب در ترمیم آسیب های تاندونی مطرهدف این مقاله مرور پروتکل های مختلف جداسازی اگزوزوم ها از سلول های بنیادی مزانشیمی و نقش آنها در ترمیم ضایعات تاندونی حیوانات، به ویژه در اسب می باشد. در درمان اختلالات تاندونی، اگزوزوم ها نسبت به سلول ها پایدارتر هستند، پس از تجویز آلوژنیک خطر دفع ایمنی کمتری دارند و می توانند به عنوان یک درمان جایگزین مناسب استفاده شوند. اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی منابع مختلف باعث تحریک تکثیر و مهاجرت تنوسیت ها و فیبروبلاست ها می شوند؛ موجب تنظیم آرایش فیبرهای کلاژن، تعدیل پاسخ های التهابی و عملکرد ماکروفاژها می شوند؛ از چسبندگی جلوگیری می کنند و به طور کلی تاندون های آسیب دیده را ترمیم می کنند.  اگزوزوم ها به دلیل دارا بودن پروتئین ها و مواد ژنتیکی و حمل آنها، در ارتباط سلول ها با یکدیگر دخیل هستند. استفاده از اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی به دلیل نگهداری آسان تر و کاهش خطر پس زدن توسط سیستم ایمنی بدن و کاهش احتمال بروز آنوپلوییدی در مقایسه با روش های مبتنی بر سلول، به عنوان یک گزینه درمانی مطلوب مطرح هستند.