ارزیابی تحمل به شوری ارقام تجاری و امیدبخش نیشکر در شروع رشد رویشی با استفاده از شاخص های مختلف تحمل به تنش

نیشکر (Saccharum officinarum L.) یکی از گیاهان قندی مهم است که بخش اصلی شکر مصرفی مردم جهان را تامین می کند. کشت این گیاه به دلیل افزایش تقاضا برای شکر و فرآورده های جانبی آن در مناطق نیمه گرمسیری خشک و نیمه خشک از جمله جنوب غربی ایران رو به گسترش است. شوری تنش غیر زیستی مهمی است که عملکرد نیشکر را در استان خوزستان به دلیل شور و سدیمی بودن زیاد خاک و وجود آب زیرزمینی بسیار شور در عمق کم، به شدت تحت تاثیر قرار داده است. در این تحقیق تحمل به شوری هفت رقم تجاری و امیدبخش نیشکر در مرحله ابتدای رشد رویشی با استفاده از غلظت های صفر (شاهد)، 0.25، 0.5 و 0.75 درصد نمک کلرید سدیم (NaCl) از طریق شاخص های مختلف تحمل به تنش و ترسیم نمودارهای سه بعدی و بای پلات پراکنش ژنوتیپ ها و شاخص ها با استفاده از یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در محیط کشت هیدروپونیک در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1381 ارزیابی شد. با بررسی شاخص های مختلف برای عملکرد وزن خشک ارقام نیشکر مشخص شد که ژنوتیپ NCO-310 دارای پتانسیل تولید ماده خشک بالا در تمامی سطوح تنش بود. علاوه بر این رقم CP82-1592 در شدت تنش های متوسط و زیاد پتانسیل تولید ماده خشک نسبتا بالا و حساسیت کم و تحمل زیاد به تنش شوری را دارا بود. بر اساس شاخص تحمل به تنش (STI) به عنوان بهترین شاخص گزینش ژنوتیپ های متحمل به تنش و با عملکرد بالا می توان نتیجه گرفت که رقم تجاریNCO-310 و رقم امیدبخش CP82-1592 در کلیه سطوح تنش از جمله متحمل ترین ارقام بودند.