تاثیر قصه گویی بر توجه و تمرکز دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به طیف اوتیسم

اوتیسم یک اختلال رشدی است که با نقصان در تمرکز دیداری و شنیداری، تحریک پذیری، رفتارهای کلیشه ای و تکراری همراه است. قصه گویی یک روش آموزشی جهت انتقال مفاهیم و افزایش تمرکز در کودکان است. در پژوهش حاضر، تاثیر قصه گویی بر تمرکز دیداری و شنیداری کودکان اوتیسم ارزیابی شد.

در این مطالعه نیمه تجربی، 33کودک مبتلا به اوتیسم به روش تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تخصیص یافتند. معیارهای ورود شامل سن 6-13سال، تشخیص اختلال اوتیسم خفیف تا متوسط توسط روانپزشک بر اساس معیار گارس (GARS)،عدم وجود اختلالات حسی (نابینایی و ناشنوایی، جسمی-حرکتی) بود. قصه گویی طی 13جلسه برای گروه مداخله انجام شد، اما برای گروه شاهد هیچ مداخله ای صورت نگرفت. برای جمع آوری داده ها از دو ابزار آزمون خط زنی تولز و پیرون (Toulouse-Piéron test) و آزمون تمیز شنیداری وپمن (wepmans test)  استفاده شد که در پیش آزمون و پس آزمون توسط کودکان تکمیل گردید.

اختلاف میانگین توجه و تمرکز دیداری قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله معنی دار بود (p<0.001)اما این اختلاف میانگین در گروه شاهد معنی دار نبود. (p=0.597) اختلاف میانگین در بعد توجه و تمرکز شنیداری قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله معنی دار بوده است(p<0.001) .اما این اختلاف میانگین در گروه شاهد معنیدار نبود(p=0/379).

نتایج مطالعه حاضر حاکی از اثربخشی قصه گویی بر افزایش توجه و تمرکز دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به اوتیسم است. بنابراین توصیه میشود، قصه گویی برای افزایش توجه و تمرکز، مدنظر قرار گیرد.