ارزیابی آلاینده های آلی کلره در تالاب شادگان با استفاده از ماهی شیربت (Barbus grypus) به عنوان یک شاخص بیولوژیک

یکی از  آلاینده های خطرناک که به تالاب شادگان وارد می شود، آلاینده های آلی پایدار است. این آلاینده ها، به دلیل چربی دوستی بالا و پایداری زیاد در محیط زیست در طول زنجیره غذایی تجمع پیدا می کنند. حدود 90 درصد جذب این آلاینده ها در بدن  انسان از طریق غذاهایی با منشا حیوانی صورت می گیرد. ماهی، مسیر اصلی برای ورود این آلاینده ها بوده و رژیم های غذایی حاوی میزان بالای ماهی، منجر به جذب بیش تری این ترکیبات شده و سلامت غذایی ساکنین منطقه را به خطر می اندازد. در این مطالعه میزان بی فنیل های پلی کلره و آفت کش های DDTs و HCHs و HCB در گونه شیربت (Barbus grypus) جمع آوری شده در پاییز 1386 از تالاب شادگان، توسط دستگاه گاز کروماتوگرافی (GC) ارزیابی شد. نتایج نشان داد که غلظت مجموع PCB، مجموع DDT، مجموعHCH  و  HCB به ترتیب 38/6، 41/11، 03/4 و 19/0 نانوگرم بر گرم به دست آمد. بررسی ایزومر های آلاینده های مختلف نشان داد که در بین ترکیبات PCB ترکیب PCB-28 (68/4 نانوگرم بر گرم) در بین متابولیت های DDT متابولیت p,p /-DDE (15/8 نانوگرم بر گرم) و دربین ایزومرهای HCH ایزومر α-HCH (14/3 نانوگرم بر گرم) دارای بیش ترین غلظت هستند. بالا بودن میزان p,p /-DDE  در نمونه ها بیان گر عدم استفاده جدید از DDT بعد از تحریم آن در منطقه و  بالا بودن  میزان α-HCH  در نمونه ها بیان گر ورود تازه HCHs صنعتی به آب و خاک منطقه است. میزان آلاینده در نمونه ها پایین تر از حد استانداردهای ارایه شده توسط سازمان های مختلف بود.