مقایسه اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک دوره بارداری توام با رایحه درمانی اسطوخودوس فاز فعال زایمان بر اضطراب و صبر زنان نخست زا با دل بستگی ناایمن به همسر

شرایط ویژه جسمی و روانی بارداری می تواند پیامدهای روان شناختی برای مادر و نوزاد داشته باشد. لذا هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک در دوره بارداری، توام با رایحه درمانی اسطوخودوس در زمان زایمان بر اضطراب و صبر زنان نخست زای با دل بستگی ناایمن به همسر با یک ماه دوره پیگیری بعد از تولد فرزند، بود.

این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1399 بر روی 60 زن باردار شهر بیرجند در سه ماهه سوم بارداری انجام شد. مادران باردار دل بسته ناایمن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی بین سه گروه مداخله ی 1 (آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی و رایحه درمانی با اسطخودودس)، مداخله ی 2 (رایحه درمانی با اسطوخودوس) و گروه کنترل (رایحه درمانی با آب) تقسیم شدند. از پرسشنامه دل بستگی به همسر، اضطراب آشکار و صبر استفاده شد و داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 تحلیل شد.

نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی بر کاهش اضطراب و افزایش صبر (001/0P<) موثر بود و نتایج در طول دوره پیگیری بعد از تولد نیز پایدار بود و افزایش نیافت (05/0P>). علاوه بر آن نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد اضطراب حین زایمان در هر دو گروه آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با و بدون رایحه درمانی به طور معنی داری کاهش یافت (001/0P<) و اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی بر کاهش اضطراب حین زایمان بیش از رایحه درمانی بود (001/0P<).

فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی به عنوان یک مداخله پایدار در جهت کاهش اضطراب و افزایش صبر و رایحه درمانی به عنوان یک مداخله موقت در جهت کاهش اضطراب می تواند در مراکز بهداشتی و درمانی در زنان باردار با دل بستگی ناایمن به همسر به کار برده شود.