صحت ارزیابی ژنومی با در نظر گرفتن اثر متقابل بین روش آماری برآورد آثار نشانگری، ساختار جمعیت و معماری ژنتیکی صفت

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر متقابل بین روش های برآورد آثار نشانگری، ساختار جمعیت و معماری ژنتیکی صفت بر صحت ارزیابی ژنومی بود. جمعیت پایه ای با دو اندازه موثر 100 و 500 فرد به وسیله نرم افزار QMSim شبیه سازی شد. تعداد 500 نشانگر و دو تعداد متفاوت جایگاه های کنترل کننده صفات کمی یا QTL (50 و 200) روی ژنوم متشکل از یک کروموزوم به طول 100 سانتی مورگان به طور تصادفی پراکنده شدند. در پژوهش حاضر، سه صفت با وراثت پذیری 1/0 ، 3/0 و 5/0 شبیه سازی شد. ارزش های اصلاحی ژنومی به وسیله روش های رگرسیون ریج بیزی، بیز A، بیز B، بیز C، بیز LASSO، روش نیمه پارامتری بر پایه کرنل و شبکه های عصبی پیش بینی شدند. در هر سه میزان وراثت پذیری، با افزایش اندازه موثر جمعیت، صحت برآوردهای ژنومی کاهش یافت، ولی شدت آن برای روش های آماری یکسان نبود. در وراثت پذیری پایین، با افزایش تعداد QTL، میزان صحت ارزش های اصلاحی ژنومی افزایش یافت. بر عکس، میزان صحت ارزش های اصلاحی در وراثت پذیری متوسط و بالا کاهش یافت. در صفات با توزیع یکنواخت QTLها، با افزایش تعداد QTL، مقدار صحت ارزیابی ژنومی کاهش، ولی افزایش تعداد QTL در صفاتی که QTLهای آنها دارای توزیع نرمال و گاما بود، منجر به افزایش صحت شد. در هر سه نوع توزیع یکنواخت، نرمال و گاما، میزان صحت با افزایش اندازه موثر جمعیت کاهش یافت. نتایج پژوهش حاضر آثار متقابل بین روش های آماری، ساختار جمعیت و معماری ژنتیکی صفت را بر صحت ارزیابی ژنومی به وضوح نشان می دهد.