اثر سطوح مختلف متیونین جیره در دوره رشد بر عملکرد، خصوصیات لاشه، بازده انرژی و پروتئین، ترکیب عضله سینه و برخی فراسنجه ‏های خونی بلدرچین ژاپنی

هدف این آزمایش، بررسی اثر سطوح مختلف متیونین از 11 تا 24 روزگی بر عملکرد، خصوصیات لاشه، بازده انرژی و پروتئین، مواد مغذی عضله سینه و برخی فراسنجه های خونی در بلدرچین ژاپنی بود. از 490 قطعه جوجه بلدرچین در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 قطعه بلدرچین در هر واحد آزمایشی به مدت 14 روز در این آزمایش استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل سطح توصیه شده NRC (5/0 درصد)، سه سطح 5/7، 15 و 5/22 درصد پایین‏تر از NRC (به ترتیب 4625/0، 425/0 و 3875/0 درصد) و سه سطح 5/7، 15 و 5/22 درصد بالاتر از NRC (به ترتیب 5375/0، 575/0 و 6125/0 درصد) برای متیونین بودند. نتایج نشان داد که مصرف سطح 575/0 درصد متیونین، بالاترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل خوراک را بر اساس رگرسیون خطی و درجه دوم ایجاد کرد. میزان پروتئین عضله سینه به طور خطی با افزایش متیونین جیره تا 5/0 درصد افزایش یافت. مصرف بالاترین سطح متیونین (6125/0 درصد) موجب بالاترین وزن نسبی ران در لاشه بر اساس رگرسیون خطی و درجه دوم شد. سطح 575/0 درصد متیونین سبب بالاترین بازده انرژی و پروتئین شد (بر اساس رگرسیون خطی و درجه دوم). بعلاوه، میزان نیاز متیونین برای بهینه‏سازی افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و بازدهی انرژی و پروتئین با استفاده از مدل خط شکسته درجه دوم به ترتیب 569/0، 578/0، 54/0 و 35/0 برآورد شد. به‏طور کلی، میزان نیاز به متیونین بر اساس پاسخ تجمعی افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و بازدهی انرژی و پروتئین برابر با 569/0 تعیین شد.