اثر سطوح مختلف مخمر در مقایسه با موننسین بر فراسنجه های تخمیر شکمبه ای و تجزیه پذیری پروتئین در جیره های با کنسانتره بالا

در این پژوهش، تاثیر سطوح مختلف مخمر ساکارومیسس سرویسیه و موننسین در جیره های با کنسانتره بالا بر فراسنجه های تخمیر شکمبه با روش تولید گاز و تجزیه پذیری پروتئین به روش کیسه های نایلونیبررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد (75 درصد کنسانتره و 25 درصد یونجه)، و مکمل نمودن جیره شاهد با سه سطح مختلف مخمر (5/2، 5 و 5/7 گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) و سه سطح مختلف موننسین (15، 30 و 45 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک خوراک) بود. داده های آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه شد. نتایج نشان داد که افزودن مخمر بر خلاف موننسین سبب افزایش معنی دار تولید گاز تجمعی و پتانسیل تولید گاز (b) شد (05/0<P). میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه با افزودن سطوح مختلف موننسین به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد و سطوح مختلف مخمر کاهش یافت (05/0<P). همچنین، میانگین اسیدهای چرب زنجیر کوتاه با افزودن مخمر نسبت به تیمار شاهد و سطوح مختلف موننسین افزایش معنی داری داشت (05/0<P). استفاده از موننسین سبب کاهش معنی دار میزان تجزیه پذیری پروتئین خام و ضرایب تجزیه پذیری پروتئین شد (05/0<P) .بر اساس نتایج این تحقیق می توان پیشنهاد نمود که افزودن پنج گرم مخمر با 30 میلی گرم موننسین در کیلوگرم ماده خشک جیره غذایی با کنسانتره بالا می تواند باعث بهبود قابلیت تخمیر شکمبه و گوارش پذیری ماده آلی خوراک و افزایش دسترسی حیوان به انرژی جیره شود.